91
Płusa T.
Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie, Klinika Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii CSK MON
Lewofloksacyna tak jak inne fluorochinolony wykazuje działanie na bakteryjne topoizomerazy. Szerokie spektrum lewofloksacyny na Gram-dodatnie i Gram-ujemne zostało potwierdzone w badaniach klinicznych u chorych z zakażeniami układu oddechowego. W leczeniu zaostrzeń przewlekłych chorób układu oddechowego, włącznie z zewnątrzszpitalnym zapaleniem płuc, wysoka biodostępność po doustnym podaniu umożliwia zmianę formy leczenia z dożylnej na doustną. Również wysoki stopień penetracji lewofloksacyny do surowicy i tkanek daje możliwość kontrolowania bakteryjnego biofilmu. Z tych powodów lewofloksacyna jest zalecana do leczenia zakażeń układu oddechowego w drugiej kolejności, a w ciężkich zaostrzeniach może być rozważana jako terapia wspomagana, rzadziej w monoterapii.
Słowa kluczowe: lewofloksacyna, farmakokinetyka, zakażenia układu oddechowego
Płusa T.
Military Institute of Medicine in Warsaw, Department of Internal Medicine, Pneumonology and Allergology
Levofloxacin, like other fluroquinolones, acts as a antibacterial agent on bacterial topoisomerases. A broad range of Gram-positive and Gram-negative of levofloxacin was confirmed in clinical trials in patients with respiratory tract infections. In therapy of chronic diseases exacerbations of the respiratory tract, including community-acquired pneumonia, a high oral bioavailability allows to switch from intravenous to oral way of treatment. Although a high penetration degree of levofloxacin into serum and tissues gives possibility to control bacterial biofilm. For this reasons levofloxacin is recommended for therapy of respiratory tract infections as a second-line antibacterial agent, but in severe exacerbations may be considered as additional therapy, rarely as monotherapy.
Key words: levofloxacin, pharmacokinetic, respiratory tract infection
Walkowicz W., Gąsior Z., Mizia-Stec K., Dąbek J.
Katedra i Klinika Kardiologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Choroby układu krążenia, w tym choroba wieńcowa i jej powikłania - ostre zespoły wieńcowe (ACS), są odpowiedzialne za około połowę zgonów w Polsce. Stanowią również główną przyczynę zgonów w krajach rozwiniętych. Wraz ze zwiększeniem ogólnej liczby zabiegów przezskórnej rewaskularyzacji rośnie odsetek chorych hospitalizowanych z powodu ACS, którzy w przeszłości mieli już wykonany co najmniej jeden zabieg rewaskularyzacyjny.
Celem pracy było wykazanie czynników ryzyka zgonu lub ponownej hospitalizacji chorych z ostrym zespołem wieńcowym przed i po uprzedniej rewaskularyzacji mięśnia sercowego.
Materiał i metody. Przedmiotem badań była 325-osobowa grupa chorych przyjętych z objawami ostrego zespołu wieńcowego. W grupie tej było 147 osób po angioplastyce wieńcowej, 28 osób po rewaskularyzacji chirurgicznej oraz 150 chorych z ACS bez wcześniejszych zabiegów rewaskularyzacyjnych w zakresie naczyń wieńcowych. U wszystkich chorych zebrano wywiad, przeprowadzono badanie fizykalne, wykonano EKG, badanie echokardiograficzne, koronarografię oraz angioplastykę naczynia odpowiedzialnego za wystąpienie ostrego zespołu wieńcowego i badania laboratoryjne: morfologię krwi i stężenie kreatyniny, sodu, potasu, glukozy w surowicy krwi, a także stężenie troponiny I oraz aktywność kinazy keratynowej (CK) i jej izoenzymu sercowego (CK-MB).
Wyniki. Badaniem wykazano, że niezależnymi czynnikami ryzyka zgonu lub ponownej hospitalizacji z powodu ostrego zespołu wieńcowego są: obecność wstrząsu kardiogennego w przebiegu ostrego zespołu wieńcowego, nieskuteczna rewaskularyzacja oraz obniżona <45% frakcja wyrzutowa lewej komory.
Wnioski. Mimo gorszych wartości wskaźników echokardiograficznych mających znaczenie w prognozowaniu, chorzy z ACS po uprzedniej rewaskularyzacji, w obserwacji 6-miesięcznej, mają podobne rokowanie jak pacjenci z ostrym zespołem wieńcowym bez rewaskularyzacji w wywiadzie.
Słowa kluczowe: rewaskularyzacja wieńcowa, czynniki ryzyka
Risk factors of death or re-hospitalization in acute coronary syndrome patients before and after earlier heart revascularization
Walkowicz W., Gąsior Z., Mizia-Stec K., Dąbek J.
Chair and Department of Cardiology, Silesian Medical University of Katowice
Cardiovascular diseases including coronary artery disease and its complications – acute coronary syndromes (ACS) are the leading causes of mortality in developed countries. With the growing number of percutaneous revascularization procedures (PCI) patients with at least one prior revascularization procedure constitute a growing population.
The aim of the study was to define the predictors of death and re-hospitalization of patients treated for ACS before and after earlier heart revascularization.
Material and methods. The study group consisted of 325 patients admitted with the ACS symptoms, 147 patients with prior PCI, 28 patients with former surgical revascularization and 150 patients with no prior coronary artery revascularization procedure. Case-history acquisition, physical examination, ECG, ultrasound echocardiography, coronary angiography and angioplasty of the ACS related vessel as well as the laboratory assessment of morphology, creatinine, sodium, potassium, glucose, troponine I, creatine kinase and its MB isoenzyme serum levels were performed in all cases.
Results. The study revealed that cardiogenic shock at the baseline, non-successful PCI procedure, impaired <45% left ventricle ejection fraction were the independent predictors for death or re-hospitalization due to ACS onset.
Conclusions. Even though ACS patients with prior revascularization history have worse echocardiographic parameters which have determined prognostic value, compared with patients with no prior revascularization the prognosis for the 6-month follow-up in both groups remains comparable.
Key words: coronary artery revascularization, risk factors
Zakrzepica żylna jako powikłanie po wszczepieniu rozrusznika serca – własne obserwacje
Lelakowski J.1, Rydlewska A.1, Domagała T.B.2,3, Piekarz J.1, Karkowski G.1, Januszek R.2, Kotula-Horowitz K.2, Musiał J.2
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie: 1Instytut Kardiologii, Klinika Elektrokardiologii, Krakowski Szpital Specjalistyczny; 2Katedra Chorób Wewnętrznych; 3Katedra Biochemii
Incydenty zakrzepowe są dość rzadkim, ale niebezpiecznym powikłaniem implantacji układu stymulującego serce. Mogą wystąpić w dowolnie odległym czasie od zabiegu implantacji. Czynnikami predysponującymi są: zapalenie lub uszkodzenie śródbłonka, anomalie żyły, arytmia, zastój żylny.
Celem pracy była ocena czynników ryzyka zakrzepicy żylnej, oraz określenie związku zakrzepicy żylnej z poziomami wybranych markerów prozapalnych i prozakrzepowych i wpływu zabiegu implantacji rozrusznika w grupie chorych z implantowanym układem stymulującym serce.
Materiał i metody. Badaniem objęto 48 pacjentów z implantowanym układem stymulującym serce. Uwzględniając liczbę czynników ryzyka zakrzepicy żylnej, podzielono badanych na 2 grupy: Grupę A (18 kobiet, 20 mężczyzn, średnia wieku 71,7±13,6 lat) stanowili chorzy, u których stwierdzono występowanie do 3 czynników ryzyka zakrzepicy. Z kolei do grupy B (2 kobiety, 8 mężczyzn, średnia wieku 71,6±7,5 lat) włączono chorych z więcej niż 5 czynnikami ryzyka zakrzepicy żylnej. W naszej populacji badanych, chorych z 4 i 5 czynnikami ryzyka nie obserwowano. Okres obserwacji badanych wynosił 18 miesięcy. Przed wszczepieniem rozrusznika serca, oceniano wskazania do zabiegu oraz stan kliniczny chorego. Ponadto, uwzględniano dane dotyczące chorób współistniejących, nikotynizm w wywiadzie, wcześniej stosowane leki (przeciwpłytkowe, przeciwzakrzepowe) oraz wywiad w kierunku przebytych powikłań zakrzepowych, infekcyjnych i wcześniejszej czasowej stymulacji serca. Wykonywano przezklatkowe badanie echokardiograficzne (TTE), badanie ultrasonograficzne naczyń żylnych kończyny górnej lewej i prawej (USG). Krew do badań laboratoryjnych pobierano na czczo. Oznaczano poziomy interleukiny 6 (IL-6), hsCRP w surowicy, natomiast stężenia fibrynogenu, D-dimerów, czynnika tkankowego (TF) oraz inhibitora aktywatora plazminogenu – 1 (PAI-1) w osoczu cytrynianowym. Oznaczenia wykonywano w próbkach pobranych przed zabiegiem, do 7 dni po zabiegu, oraz po 6 i 12 miesiącach. W trakcie zabiegu wszczepienia rozrusznika serca, oceniano rodzaj dostępu żylnego oraz obecność ewentualnych anomalii żylnych. Po zabiegu wszczepienia rozrusznika serca badania TTE, USG naczyń żylnych wykonywano po 6 i 12 miesiącach.
Wyniki. Chorzy z grupy B cechowali się znamiennie mniejszą frakcją wyrzutową oraz większymi wymiarami rozkurczowymi lewej komory serca w porównaniu do chorych z grupy A. U 3 chorych z grupy B rozwinęły się objawy zakrzepicy żylnej w okresie 18 miesięcznej obserwacji (średnio 13,06 miesięcy) co stanowiło 6,25% całej populacji. Wyjściowo, u chorych z grupy B stwierdzono znamiennie większe stężenia markerów prozapalnych (IL-6, hsCRP) oraz prozakrzepowych (TF, PAI-1, fibrynogenu oraz D-dimerów) w porównaniu do wartości stwierdzonych u chorych z grupy A. U wszystkich chorych, stwierdzono większe wartości badanych markerów osoczowych w próbkach krwi pobranych w okresie do 7 doby po zabiegu. W próbkach krwi pobranych w 6 i 12 miesiącu po zabiegu, stwierdzono trend w kierunku większych stężeń w osoczu markerów prozapalnych i prozakrzepowych tylko u chorych z grupy B. Przeciwnie, u chorych z grupy A, stężenia tych markerów uległy normalizacji. Ponadto, tylko w grupie chorych B, wykazano znamienną ujemną korelację pomiędzy frakcją wyrzutową a badanymi markerami.
Wnioski. U chorych, u których stwierdzono powyżej 5 czynników ryzyka zakrzepicy żylnej obserwuje się większe stężenia poziomów IL-6, hsCRP, fibrynogenu, D-dimerów, TF, PAI-1. Zabieg wszczepienia rozrusznika serca zwiększa u pacjenta stan prozakrzepowy i prozapalny do 7 doby po zabiegu. U osób z predyspozycją do zakrzepicy żylnej, stwierdza się ujemną korelację pomiędzy frakcją wyrzutową a hsCRP, D-dimerami, TF, PAI-1.
Słowa kluczowe: układ stymulujący serce, zakrzepica żylna, czynniki prozakrzepowe i zapalne, frakcja wyrzutowa
Venous thrombosis as a complication of pacemaker implantation – own observations
Lelakowski J.1, Rydlewska A.1, Domagała T.B.2,3, Piekarz J.1, Karkowski G.1, Januszek R.2, Kotula-Horowitz K.2, Musiał J.2
Jagiellonian University, School of Medicine, Cracow, Poland: 1Institute of Cardiology, Department of Electrocardiology, The John Paul II Hospital in Krakow, Poland; 2Department of Internal Medicine; 3Department of Biochemistry
Thrombosis is a fairly rare, yet dangerous complication of pacemaker implantation. It may occur in various time intervals after the actual implantation procedure. The risk factors are as follows: inflammation or injury, vein anomalies, arrhythmia, venous stenosis.
The aim of the study was to assess the risk factors for venous thrombosis, determine the interrelationship between venous thrombosis and the level of select inflammatory and pro-thrombotic factors, as well as to evaluate the actual impact of pacemaker implantation procedure within a group of patients with permanent heart stimulation system.
Material and methods. The study involved 48 patients with permanent heart stimulation system, divided into 2 groups. Group A (18 F, 20 M; mean age 71.7±13.6 years) consisted of patients who had up to 3 thrombotic risk factors, whereas group B (2 F, 8 M; mean age 71.6±7.5 years) comprised the patients with more than 5 thrombotic risk factors. All patients were subsequently followed up for 18 months. Prior to pacemaker implantation the following factors were assessed in each patient: specific indications for pacemaker implantation, overall clinical condition, coexisting diseases, history of tobacco smoking, medications used prior to the procedure (anti-platelet, anti-coagulation), history of thrombotic or infectious complications, previous temporary heart stimulation. A transthoracic echocardiogram (TTE) and an ultrasound examination of the veins in both upper extremities were carried out. The levels of: D-dimers, fibrinogen, interleukin-6 (IL-6), hsCRP, TF and PAI-1 were determined in the venous blood. During the pacemaker implantation procedure the actual access to the veins and possible venous anomalies were assessed. After the pacemaker implantation, the TTE and venous ultrasound examination were carried out after 6 and 12 months, blood analyses for up to 7 days after the implantation, and subsequently after 6 and 12 months.
Results. Patients in group B had significantly lower left ventricle ejection fraction and larger left ventricle end diastolic diameter than group A patients. In 3 patients in group B (which made up 6.25% of the study population), symptomatic venous thrombosis occurred after a 12-month observation period (mean 13.06 months). Initially, the levels of IL-6, hsCRP, TF, PAI-1, fibrinogen and D-dimers were considerably higher in group B, in comparison to group A. In all patients the levels of the above referenced factors kept on increasing for up to 7 days after the procedure. In group A they subsequently decreased, whereas in group B they kept on growing. In group B a significant negative correlation was observed between the left ventricle ejection fraction and the inflammatory and thrombotic factors under study. The lower the ejection fraction, the higher actually were their values.
Conclusions. In patients with more than 5 thrombosis risk factors, the increased levels of IL-6, hsCRP, fibrinogen, D-dimers, TF and PAI-1 were observed. A pacemaker implantation procedure is believed to increase both thrombotic and inflammatory state in a patient for up to 7 days after the procedure. In patients prone to thrombosis, a negative correlation between the ejection fraction and the levels of hsCRP, D-dimers, TF and PAI-1 were observed.
Key words: permanent heart stimulation, venous thrombosis, inflammatory and thrombotic factors, ejection fraction
Subpopulacja monocytów CD14+CD16+ u dzieci chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną po leczeniu filgrastimem
Ratomski K.1, Płonowski M.2, Żelazowska-Rutkowska B.1, Żak J.1, Wysocka J.1, Krawczuk-Rybak M.2
Uniwersytet Medyczny w Białymstoku: 1Zakład Laboratoryjnej Diagnostyki Pediatrycznej; 2Klinika Onkologii i Hematologii Dziecięcej
Chorzy z objawami leukopenii podczas chemioterapii są podatni na zagrażające życiu infekcje. U chorych na ostrą białaczką limfoblastyczną (ALL) po podaniu filgrastimu (GSF) wzrasta liczba granulocytów obojętnochłonnych i monocytów. G-CSF powoduje również zmianę immunofenotypu monocytów i nasilenie ekspresji receptora CD16 na tych komórkach.
Celem pracy była ocena odsetka monocytów CD14+CD16+ u dzieci chorych na ALL po leczeniu filgrastimem w porównaniu do grupy dzieci zdrowych i grupy dzieci ze stanem zapalnym.
Materiały i metody. Badania zostały przeprowadzone metodą cytometrii przepływowej. W badaniach porównano zarówno odsetek, jak i wskaźnik średniej intensywności fluorescencji receptora CD16 na monocytach.
Wyniki. W grupie dzieci z ostrą białaczką limfoblastyczną po podaniu filgrasimu uzyskano wyższy odsetek monocytów CD16 niż w pozostałych analizowanych grupach. Średnia intensywność fluorescencji (MFI) odpowiadająca pośrednio gęstości receptora CD16 na powierzchni komórek była zbliżona we wszystkich badanych grupach.
Wnioski. Z przeprowadzonych badań wynika, że u dzieci chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną stosowanie filgrastimu powoduje wzrost odsetka monocytów CD14+ z ekspresją CD16+ co wydaje się wpływać na stan ich odporności.
Słowa kluczowe: monocyty, G-CSF, CD16, ostra białaczka limfoblastyczna
Subpopulation of CD14+CD16+ monocytes in the children with acute lymphoblastic leukemia treated with filgrastim
Ratomski K.1, Płonowski M.2, Żelazowska-Rutkowska B.1, Żak J.1, Wysocka J.1, Krawczuk-Rybak M.2
Medical University of Białystok, Poland: 1Department of Pediatric Laboratory Diastnostics; 2Department of Oncology and Pediatric Haematology
It is well known that patients with leucopenia are susceptible to life-threatening infections due to chemotherapy. The number of neutrophils and monocytes is increasing after administration filgrastim (G-CSF) in patients with the acute lymphoblastic leukemia. CD16 expression was analyzed in order to determine whether monocytes function is also impaired by chemotherapy CD16.
The aim of study was to compare the percentage of CD14+CD16+ monocytes in the group of children with the acute lymphoblastic leukemia after administration filgrastim with the group of children with inflammatory state and the group of the healthy children.
Materials and methods. The cell surface expression of CD16 was analyzed by flow cytometry. The percentage of CD 16 expression and the mean intensity fluorescence rate of CD16 receptor was studied.
Results. Monocytes showed increased CD16 expression in the group of the children with the acute lymphoblastic leukemia in comparison to the other two groups. There were no differences in the mean fluorescence intensity of the CD16 monocytes between groups.
Conclusions. The present study demonstrated that G-CSF increased the percentage of monocytes with the CD16 expression, which could be beneficial to the immunological response of the children with the acute lymphoblastic leukemia.
Key words: monocytes, G-CSF, CD16, acute lymphoblastic leukemia
Dolegliwości ze strony narządów wewnętrznych chorych na twardzinę układową w świetle wybranych badań diagnostycznych
Sierakowska M.1, Sierakowski S.2, Doroszkiewicz H.3, Lewko J.1, Jankowiak B.1, Kowalczuk K.1, Van Damme-Ostapowicz K.1, Krajewska-Kułak E.1
Uniwersytet Medyczny w Białymstoku: 1Zakład Zintegrowanej Opieki Medycznej; 2Klinika Reumatologii i Chorób Wewnętrznych; 3Klinika Geriatrii
Twardzina układowa (TU) jest przewlekłą, postępującą chorobą tkanki łącznej o zróżnicowanym przebiegu, charakteryzującą się postępującym włóknieniem skóry i narządów wewnętrznych, prowadzącym do ich niewydolności, zaburzeniami struktury i funkcji naczyń krwionośnych. Do najczęściej zajętych procesem chorobowym należą skóra, układ kostno-stawowy, przewód pokarmowy, układ naczyniowo-sercowy, płuca, nerki i układ nerwowy. W miarę czasu trwania choroby stopniowo pojawiają się objawy ze strony zajętych układów i narządów wewnętrznych, prowadzące do trwałego, nieodwracalnego uszkodzenia zdrowia.
Celem pracy było ustalenie głównych dolegliwości ze strony narządów wewnętrznych u chorych na TU i określenie zależności między nimi a wynikami badań diagnostycznych, a w tym: PHT, RTG klatki piersiowej i HRCT, BAL, RTG przełyku z kontrastem i EKG wysiłkowe.
Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 63 pacjentów z rozpoznaną TU według kryteriów ARA, w tym 47 chorych z postacią ograniczoną (74,6%) i 16 z postacią uogólnioną (25,4%). Podstawowym narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety, oceniający problemy zdrowotne pacjentów, przeprowadzony u wszystkich badanych oraz wyniki badań diagnostycznych, wykonane na wybranych grupach zgodnie z potrzebami terapeutycznymi.
Wyniki. Spośród stwierdzonych dolegliwości ze strony układu pokarmowego najbardziej charakterystyczna była zgaga, występująca u 71% ogółu badanych oraz trudności w połykaniu u 60%, w tym u większości chorych z postacią ograniczoną (68%) (p£0,05). Badanie radiologiczne przełyku wykazało spłycenie fali perystaltycznej u ponad 55% badanych, istotnie częściej u chorych z postacią ograniczoną TU i z czasem trwania choroby ³15 lat (p£0,05). Większość ankietowanych odczuwało zmęczenie (79%), nieco mniej duszność (58%). Dodatni wynik HRCT dotyczył głównie chorych z postacią uogólnioną (p£0,05). Wykazano znamienną zależność u chorych zgłaszających zmęczenie ze zmianami ujawnionymi w HRCT i BAL (p£0,05). Dodatni wynik wysiłkowego EKG stwierdzono u 69% chorych z dusznością i 61% odczuwających zmęczenie (p£0.05).
Wnioski. U chorych z postacią ograniczoną TU dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego były nasilone. Stwierdzano u tych badanych spłycenie fali perystaltycznej w obrazie radiologicznym przełyku. Ujawnione zmiany w układzie oddechowym w badaniach HRCT i BAL dotyczyły częściej chorych z uogólnioną postacią TU, u których istotnym objawem było zmęczenie. U chorych odczuwających zmęczenie i duszność stwierdzono zmiany w EKG wysiłkowe, niezależnie od postaci klinicznej TU.
Słowa kluczowe: twardzina układowa, badania diagnostyczne
Symptoms from the internal organs of patients with systemic sclerosis in the light of selected diagnostic tests
Sierakowska M.1, Sierakowski S.2, Doroszkiewicz H.3, Lewko J.1, Jankowiak B.1, Kowalczuk K.1, Van Damme-Ostapowicz K.1, Krajewska-Kułak E.1
Medical University of Bialystok, Poland: 1Department of Integrated Medical Care; 2Department of Rheumatology and Internal Diseases; 3Geriatric Department
Systemic sclerosis (SSc) is a chronic, progressive connective tissue disease with the different clinical course characterized by a progressive fibrosis of the skin and internal organs, leading to their failure, changes in blood morphology and blood vessels disorders. The disease most often affects the skin, the osteoarticular system, the alimentary tract, the cardio-vascular system, lungs, kidneys and the nervous system. In involved systems and organs observed symptoms are able to develop gradually relatively to disease course, leading to a permanent and irreversible health damage.
The aim of study was to identify major symptoms of SSc patients and to examine the relation between patients' complaints and the results of diagnostic tests: pulmonary artery pressure (PHT), lung image (X-ray and HRCT) and cytology of broncho-alveolar lavage (BAL), oesophagus X-ray and stress ECG.
Material and methods. The study group consisted of 63 patients with diagnosed SSc according to the ARA criteria: 47 with limited systemic sclerosis (lSSc) (74.6%) and 16 with diffuse systemic sclerosis (dSSc) (25.4%). The basic research tool was a survey questionnaire drafted for the needs of this study, assessing the health problems of patients. The examination was performed in all patients and the results of diagnostic tests were completed in selected groups according to therapeutic purposes.
Results. From the all identified symptoms from the alimentary tract the most characteristic was heartburn (in 71% cases). About 60% of subjects reported difficulties with swallowing, out of which 68% were lSSc patients (p£0.05). The X-ray examination of the oesophagus showed a shallow peristaltic wave in 55% patients with this complaint, and it occurred significantly more often in patients who were diagnosed as lSSc for ³15 years (p£0.05). A positive result of HRCT was more often obtained in the group of patients with dSSc (p£0.05). It has been proved that there is a significant relation between fatigue reported by patients and a positive result of HRCT and BAL (p£0.05). A positive result of exercise ECG was obtained in 69% of patients with dyspnoea and 61% with fatigue (p£0.05).
Conclusions. Disorders of the gastrointestinal tract demonstrated particular intensity in patients with lSSc, with known shall owing of the peristaltic wave in the X-ray of the esophagus. Pulmonary changes were observed in HRCT and BAL, concerned mostly dSSc patients in whom fatigue was the major symptom. Patients who declared fatigue and dyspnoea had changes in exercise ECG, with no relation to the clinical presentation of SSc.
Key words: systemic sclerosis, results of diagnostic tests versus symptom intensification
Leczenie ubytków tkanek w jamie ustnej przy pomocy autologicznego przeszczepu nabłonka uzyskanego drogą hodowli tkankowej – opis przypadków
Orzechowska-Wylęgała B.E.1, Dobrowolski D.2, Wowra B.3, Obuchowicz E.3, Bielecka A.3
1Katedra i Klinika Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej SUM w Katowicach; 2Oddział Okulistyki Okręgowego Szpitala Kolejowego w Katowicach; 3Zakład Farmakologii Katedry Farmakologii SUM w Katowicach
Szybki rozwój inżynierii komórkowej w ostatnich latach umożliwia poszukiwanie nowych metod leczenia polegających na wykorzystaniu hodowli tkankowych.
Celem pracy było opracowanie metody hodowli keratynocytów błony śluzowej na błonie owodniowej i zastosowanie jej do pokrywania ubytków w jamie ustnej.
Materiał i metody. W 4 przypadkach zastosowano hodowlę własnych keratynocytów na błonie owodniowej, po czym przeszczepiono je celem pokrycia ubytków w przetokach ustno-zatokowych oraz ubytkach błony śluzowej i kości w żuchwie.
Wyniki. Przeprowadzono badania histopatologiczne i immunohistochemiczne hodowli, wykazując obecność cytokeratyny 14, białka p63, koneksyny 43 i IgG.
Wniosek. Autologiczne przeszczepy nabłonka na podłożach z błony owodniowej stanowią nowy skuteczny sposób zamykania nie gojących się ubytków tkankowych w jamie ustnej z wykorzystaniem nowoczesnych metod inżynierii tkankowej.
Słowa kluczowe: błona owodniowa, inżynieria tkankowa, hodowla nabłonka jamy ustnej
Cultivated oral epithelial cells in oral cavity tissue losses treatment with autologous transplantation – case reports
Orzechowska-Wylęgała B.E.1, Dobrowolski D.2, Wowra B.3, Obuchowicz E.3, Bielecka A.3
1Department of Cranio-Maxillo-Facial Surgery, Medical University of Silesia, Katowice, Poland; 2Department of Ophtalmology, District Railway Hospital, Katowice, Poland; 3Department of Farmakology, Medical University of Silesia, Katowice, Poland
The rapid development of bioengineering in recent years enables to search for new therapies involving the use of tissue cultures.
The aim of this paper is to study and apply the method of keratinocytes culture of mucous membrane on amniotic membrane to cover the losses in the oral cavity.
Material and methods. In four cases keratinocytes culture on amniotic membrane was applied and transplanted to cover antro-oral fistulas and mucosal and mandibular bone losses.
Results. Histopathological and immunohistochemistrical examinations of the culture were performed. Cytokeratin 14, protein 63, conexin 43 and IgG were indicated.
Conclusion. Autologous transplants of epithelial cells on amniotic membrane are a new effective method to cover unhealed tissue losses in oral cavity with the use of modern methods of tissue engineering.
Key words: amniotic membrane, tissue engineering, culture of oral mucous membrane
Zastosowanie badania plwociny indukowanej w chorobach układu oddechowego
Bareła-Malczewska A.D., Chazan R.
Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Plwocina indukowana jest cennym materiałem, umożliwiającym wielostronną ocenę układu oddechowego i znajdującym coraz więcej zastosowań w pneumonologii. W artykule omówiono mechanizm indukcji plwociny oraz różnice między plwociną indukowaną i BALF, następnie opisano wykorzystanie indukcji w nowoczesnej diagnostyce nowotworów i w mikrobiologii – zarówno w diagnozowaniu, np. gruźlicy, jak i w ocenie i monitorowaniu kolonizacji bakteryjnej dróg oddechowych w schorzeniach przewlekłych. Zaprezentowano zalety wykorzystania analizy składu komórkowego i składników pozakomórkowych plwociny u chorych z astmą, POChP, nieastmatyczne eozynofilowe zapalenie oskrzeli (NAEB) i choroby śródmiąższowe płuc, a także w ocenie narażenia układu oddechowego na szkodliwe czynniki, przede wszystkim w diagnostyce chorób zawodowych. Przedstawiono ogólne wskazówki dotyczące przeprowadzania indukcji, wskazania i przeciwwskazania oraz kwestie bezpieczeństwa związane z zapobieganiem skurczowi oskrzeli.
Słowa kluczowe: plwocina indukowana, indukcja plwociny, badanie plwociny
The use of induced sputum examination in respiratory system diseases
Bareła-Malczewska A.D., Chazan R.
Department of Internal Diseases, Pneumonology and Allergology, Medical University of Warsaw
Induced sputum is a valuable tool enabling thorough evaluation of respiratory system, and it has been increasingly used in pneumonology. The article presents the mechanism of sputum induction and basic differences between induced sputum and BALF. The usefulness of induced sputum in modern oncology and microbiology is discussed, from diagnosing lung cancer and tuberculosis to assessment and monitoring of respiratory tract bacterial flora in chronic lung diseases. The authors describe the role of sputum cell count and fluid-phase analysis in various conditions, like asthma, COPD, non-asthmatic eosinophilic bronchitis (NAEB) and interstitial lung diseases, as well as in estimating occupational exposure for diagnosing occupational respiratory disorders. Basic guidelines for sputum induction methodology are discussed, and indications, contraindications and safety issues presented.
Key words: induced sputum, sputum induction, sputum examination
Współczesne poglądy na temat etiopatogenezy autoimmunologicznego zapalenia tarczycy (choroby Hashimoto)
Łącka K.1, Maciejewski A.2
Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu: 1Katedra Endokrynologii, Przemiany Materii i Chorób Wewnętrznych; 2Studenckie Towarzystwo Naukowe
Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy (choroba Hashimoto) jest najczęstszym rodzajem zapalenia tarczycy. Chociaż jego etiopatogeneza nadal pozostaje niejasna, chorobę tę definiuje się jako schorzenie wieloczynnikowe, w rozwoju której biorą udział czynniki środowiskowe i genetyczne. Te z kolei prowadzą do przełamania naturalnych mechanizmów tolerancji wobec własnych antygenów i powstania autoreaktywnych limfocytów i przeciwciał. Spośród czynników środowiskowych ważną rolę w etiopatogenezie choroby Hashimoto pełnią: nadmiar jodu, interferon alpha, infekcje bakteryjne i wirusowe. Z kolei spośród czynników genetycznych uczestniczących w rozwoju autoimmunologicznego zapalenia tarczycy wymienia się: niektóre warianty genów układu HLA, polimorfizmy genów PTPN i Tg jak również zmiany w genach kodujących następujące cytokiny prozapalne: IFNg, TGFb, IL6 i IL4. W rozwoju autoimmunologicznego zapalenia tarczycy nie został natomiast potwierdzony udział polim orfizmów następujących genów: IL1, IL10, IL 12b, IL1 R, IL4R, IL23R.
Słowa kluczowe: zapalenia autoimmunologiczne tarczycy, etiopatogeneza, czynniki genetyczne
Current views on the etiopathogenesis of autoimmune thyroiditis (Hashimoto’s disease)
Łącka K.1, Maciejewski A.2
Medical University of Poznań: 1Department of Endocrinology, Metabolizm and Internal Medicine; 2Student Scientific Society
Autoimmune thyroiditis (Hashimoto's disease) is the most common type of inflammation of the thyroid gland. Although its etiopathogenesis is still unclear, it is defined as a polygenic disorder developing as the result of complex reactions between genetic and environmental factors. These factors lead to the breakdown of natural resistance to self-antigens and the development of auto-reactive lymphocytes and immunoglobulins. Environmental factors which play an important role in the development of autoimmune thyroiditis include iodine excess, interferon alpha and bacterial and viral infections. There are some genes whose polymorphisms have been confirmed as etiologic factors associated with the development of autoimmune thyroiditis. These are as follows: some variants of the HLA genes, PTPN and Tg genes and genes encoding proinflammatory cytokines such as: IFNg, TGFb, IL6 and IL4. Hitherto there has been no clear confirmation of the participation of the following genes polymorphisms in the development of autoimmune thyroiditis: IL1, IL10, IL 12b, IL1 R, IL4R, IL23R.
Key words: autoimmune thyroiditis, etiopathogenesis, genetic factors
Powikłania sercowo-naczyniowe inhibitorów fosfodiesterazy-5
Dworzański W.1, Jaskólska A.1, Szumiło M.2, Świtalska A.1, Burdan F.1
Uniwersytet Medyczny w Lublinie: 1Katedra i Zakład Anatomii Prawidłowej Człowieka; 2Katedra i Zakład Farmacji Stosowanej
Inhibitory fosfodiesterazy 5. zwiększają wewnątrzkomórkowy poziom cyklicznego guanozynomonofosforanu, który jest silnym, zależnym od tlenku azotu czynnikiem rozszerzającym naczynia. W przeciwieństwie do wardnafilu i tadalafilu, podawanych w zaburzeniach wzwodu, sildendafil jest również stosowany u pacjentów z wrodzonym i nabytym płucnym nadciśnieniem tętniczym. Leki mogą jednak powodować wiele reakcji niepożądanych takich jak: krwawienie z nosa, ból głowy, zaczerwienienie twarzy, nieostre widzenie, krwotoki do siatkówki oraz nienaczyniowe, niedokrwienne uszkodzenie nerwu wzrokowego. Podawanie leków z tej grupy grozi również znaczącym obniżeniem ciśnienia krwi i omdleniami, zwłaszcza u pacjentów przyjmujących jednocześnie nitraty. Dużą rozwagę należy zachować przepisując inhibitory fosfodiesterazy osobom z niewydolnością mięśnia sercowego.
Słowa kluczowe: inhibitory fosfodiesterazy, nadciśnienie płucne, toksyczność leków
Cardiovascular complications of phosphodiesterase-5 inhibitors
Dworzański W.1, Jaskólska A.1, Szumiło M.2, Świtalska A.1, Burdan F.1
Medical University of Lublin, Poland: 1Chair and Department of Human Anatomy, 2Chair and Department of Applied Pharmacy
Phosphodiesterase type 5 inhibitors increase the intracellular level of cyclic guanosine monophosphate that is a potent nitric oxide dependent vasodilatation and antiproliferation agent. Unlike vardenafil and tadalafil which are prescribed in the erectile dysfunction, sildenafil is also used in a treatment of the pulmonary arterial hypertension, both congenital and acquired. The drug administration may let to various side effects such epistaxis, headache, flushing, eye problem including blurry vision, retinal hemorrhage and nonarteritic anterior ischemic optic neuropathy. It may be also complicated by high reduction of blood pressure and syncope especially in patients concomitantly treated with oral nitrate medications. High caution should be also taken in patients with a heart failure.
Key words: phosphodiesterase inhibitors, pulmonary hypertension, drug toxicity
Rzadkie przyczyny hipoglikemii u dorosłych – choroby spichrzeniowe glikogenu
Fronczyk A.1, Romanowska H.2, Majkowska L.1
Pomorski
Uniwersytet Medyczny w Szczecinie: 1Klinika Diabetologii i Chorób Wewnętrznych;
2Klinika Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii, Chorób Metabolicznych i
Kardiologii Wieku
Rozwojowego
Do rzadkich przyczyn hipoglikemii należą choroby metaboliczne, takie jak choroby spichrzeniowe glikogenu, zaburzenia glukoneogenezy i zaburzenia b-oksydacji kwasów tłuszczowych. Większość z nich rozpoznaje się w dzieciństwie, ale mogą się one ujawnić także w wieku dorosłym. W niniejszej pracy omówiono objawy kliniczne i laboratoryjne chorób spichrzeniowych glikogenu prowadzących do hipoglikemii oraz przedstawiono opisane w piśmiennictwie przypadki pacjentów, u których choroby te zdiagnozowano w wieku dorosłym.
Słowa kluczowe: hipoglikemia, choroby spichrzeniowe glikogenu
Rare causes of hypoglycemia in adults – glycogen storage diseases
Fronczyk A.1, Romanowska H.2, Majkowska L.1
Pomeranian Medical University of Szczecin, Poland: 1Department of Diabetology and Metabolic Diseases; 2Department of Pediatrics, Endocrinology, Diabetology, Metabolic Diseases and Cardiology
Metabolic diseases such as glycogen storage diseases, disorders of gluconeogenesis and fatty acid oxidation disorders belong to rare causes of hypoglycemia. Most of them are diagnosed in a childhood, but they can be also revealed in an adulthood. This paper discusses clinical and laboratory signs of glycogen storage diseases leading to hypoglycemia. It also presents cases of patients with such disorders diagnosed in adulthood and described in the literature.
Key words: hypoglycemia, glycogen storage diseases
Rzadkie przyczyny hipoglikemii u dorosłych – zaburzenia glukoneogenezy i zaburzenia b-oksydacji kwasów tłuszczowych
Fronczyk A.1, Romanowska H.2, Majkowska L.1
Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie: 1Klinika Diabetologii i Chorób Wewnętrznych; 2Klinika Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii, Chorób Metabolicznych i Kardiologii Wieku Rozwojowego
Do rzadkich przyczyn hipoglikemii należą zaburzenia glukoneogenezy i zaburzenia b-oksydacji kwasów tłuszczowych. Większość z nich rozpoznaje się w dzieciństwie, ale mogą się one ujawnić także w wieku dorosłym. W niniejszej pracy omówiono objawy kliniczne i laboratoryjne zaburzeń glukoneogenezy i zaburzeń b-oksydacji kwasów tłuszczowych, prowadzących do hipoglikemii oraz przedstawiono opisane w literaturze przypadki pacjentów, u których zaburzenia te zdiagnozowano w wieku dorosłym.
Słowa kluczowe: hipoglikemia, zaburzenia glukoneogenezy i zaburzenia b-oksydacji kwasów tłuszczowych
Rare causes of hypoglycemia in adults – disorders of gluconeogenesis and fatty acid oxidation disorders
Fronczyk A.1, Romanowska H.2, Majkowska L.1
Pomeranian Medical University of Szczecin, Poland: 1Department of Diabetology and Metabolic Diseases; 2Department of Pediatrics, Endocrinology, Diabetology, Metabolic Diseases and Cardiology
Disorders of gluconeogenesis and fatty acid oxidation disorders belong to rare causes of hypoglycemia. Most of them are diagnosed in a childhood, but they can be revealed also in an adulthood. This paper discusses clinical and laboratory signs of these disorders and presents cases of patients diagnosed in adulthood and described in the literature.
Key words: hypoglycemia, disorders of gluconeogenesis, fatty acid oxidation disorders
Czy hemoglobina glikowana (HbA1c) stanie się standardem w diagnostyce cukrzycy?
Bryśkiewicz M.E., Majkowska L.
Klinika Diabetologii i Chorób Wewnętrznych, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin
Hemoglobina glikowana HbA1c uznana jest za złoty standard oceny wyrównania i leczenia cukrzycy. Po sukcesie badań DCCT i UKPDS, które udowodniły, że HbA1c jest niezależnym wskaźnikiem ryzyka rozwoju przewlekłych powikłań naczyniowych cukrzycy, parametr ten został wykorzystany do rutynowej praktyki monitorowania wyrównania metabolicznego. W roku 2010 Amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne wprowadziło oznaczanie HbA1c metodą HPLC lub standaryzowaną na HPLC, do diagnostyki cukrzycy jako parametr dokładniejszy i bardziej stabilny niż oznaczanie glikemii na czczo lub w doustnym teście tolerancji glukozy. Oznaczenia HbA1c mogą być wykonywane różnymi metodami analitycznymi, takimi jak HPLC, chromatografia powinowactwa, elektroforeza, metody immunoenzymatyczne i immunoturbidymetryczne. Ze względu na różnice wyników HbA1c oznaczanych przez laboratoria różnymi metodami, niezwykle ważne jest standaryzowanie metod na wyniki podawane wg metody HPLC, porównywalne z metodami stosowanymi w badaniach DCCT i UKPDS. Problem jest tym większy, iż obserwowane są duże rozbieżności między częstością zaburzeń węglowodanowych diagnozowanych na podstawie równoczesnego oznaczania HbA1c i glikemii, co budzi istotne wątpliwości dotyczące szerokiego wprowadzenia HbA1c do diagnostyki cukrzycy.
Słowa kluczowe: hemoglobina glikowana, standaryzacja HbA1c, kryteria diagnostyczne cukrzycy
Glycated hemoglobin (HbA1c) as a standard diagnostic criterium for diabetes ?
Bryśkiewicz M.E., Majkowska L.
Department of Diabetology and Internal Diseases, Pomeranian Medical University, Szczecin, Poland
Glycated hemoglobin HbA1c is considered the gold standard for assessing the compensation and treatment of diabetes. After the success of the DCCT and UKPDS studies, which showed that HbA1c is an independent indicator of risk for the development of chronic vascular complications of diabetes, this parameter was used for routine monitoring of metabolic control. In 2010, the American Diabetes Association introduced HbA1c determined by HPLC or HPLC-standardized methods for the diagnosis of diabetes as a parameter more accurate and more stable than the determination of fasting plasma glucose or oral glucose tolerance test. HbA1c measurements can be performed by different analytical methods including HPLC, affinity chromatography, electrophoresis and immunoenzymatic and immunoturbidometric methods. Due to differences in the results of HbA1c determined by laboratories using various methods, it is extremely important to standardize methods for the results given by the HPLC method compared to the methods used in the DCCT and UKPDS studies. The problem is even greater as the large discrepancies are observed between the frequency of carbohydrate disorders diagnosed on the basis of determination of HbA1c and glucose, which raise important questions concerning the widespread introduction of HbA1c for the diagnosis of diabetes.
Key words: glycated hemoglobin, standardization of HbA1c, the diagnostic criteria for diabetes
Aspekty standaryzacji oznaczania hemoglobiny glikowanej (HbA1c)
Bryśkiewicz M.E., Majkowska L.
Klinika Diabetologii i Chorób Wewnętrznych, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin
Hemoglobina glikowana (HbA1c) uznana jest za złoty standard w monitorowaniu leczenia cukrzycy. Po sukcesie badań DCCT i UKPDS, które udowodniły, że HbA1c jest niezależnym wskaźnikiem ryzyka rozwoju przewlekłych powikłań cukrzycy, rozpoczęły się intensywne prace nad standaryzacją tego parametru. Aktualnie normalizacją oznaczeń HbA1c o zasięgu międzynarodowym zajmują się dwie niezależne organizacje: NGSP i IFCC. Obecnie w większości prowadzonych oznaczeń HbA1c na całym świecie, badanie wykonywane jest za pomocą ujednoliconych i standaryzowanych metod, certyfikowanych przez NGSP. Równocześnie IFCC stworzyła nowe, bardziej stabilne i specyficzne metody normalizacji oznaczeń HbA1c, które nie są jednak wykorzystywane rutynowo. Według standardu IFCC wartości HbA1c są wyraźnie niższe w porównaniu do wyników uzyskiwanych przez NGSP. Ponadto organizacja ta wprowadziła nową alternatywną jednostkę wyrażania HbA1c jako mmol/mol. Rozbieżności między programami tych dwóch organizacji, ich zalety i wady, doprowadziły do zawarcia konsensusu odnośnie globalnej standaryzacji oznaczeń HbA1c. W pracy przedstawiono aspekty standaryzacji HbA1c uwzględniając metody oznaczania, uzyskiwane wartości oraz zakres wartości rekomendowanych dla poszczególnych grup pacjentów chorych na cukrzycę, jak również stanowisko największych organizacji diabetologicznych.
Słowa kluczowe: hemoglobina glikowana, NGSP, IFCC, standaryzacja
Aspects of the standardization of glycated hemoglobin (HbA1c) measurement
Bryśkiewicz M.E., Majkowska L.
Department of Diabetology and Internal Diseases, Pomeranian Medical University, Szczecin, Poland
Glycated hemoglobin (HbA1c) is considered the gold standard for monitoring and the treatment of diabetes. After the success of the DCCT and UKPDS studies, which showed that HbA1c is an independent indicator for risk of developing chronic complications of diabetes, intensive work began on the standardization of this parameter. Currently, the process of standardization of HbA1c determination is being pursued by two independent international organizations: NGSP and IFCC. At present most HbA1c determinations carried out worldwide are done via a test which is performed using uniform and standardized methods, which have been certified by the NGSP. At the same time, the IFCC has created a new, more consistent and specific method of standardization, but this method is not used routinely. According to the IFCC standard, HbA1c values are significantly lower compared to the results obtained by NGSP. Moreover, the IFCC has introduced a new alternative unit of HbA1c mmol/mol. Discrepancies between the programs of the two organizations, their advantages and disadvantages, have led to the consensus on global standardization of HbA1c determinations.
This paper presents aspects of the standardization of HbA1c determination methods, which takes into account the obtained values and recommended range of values for each group of diabetic patients, as well as the statement of the largest diabetological organization.
Key words: glycated hemoglobin, NGSP, IFCC, standardization
Emocjonalna dysregulacja w zaburzeniu osobowości typu borderline
Ogłodek E.
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum w Bydgoszczy, Katedra Psychiatrii
Problem zaburzenia osobowości borderline (BDP) dotyczy ludzi młodych, ponieważ zaburzenie to ujawnia się we wczesnym wieku dorosłym i trwa do około czterdziestego roku życia. Szacunkowo, dwie osoby na sto, cierpią na to zaburzenie i są to głównie kobiety. Osobowość borderline zaburza relacje interpersonalne z powodu przejawianych przez osoby chore zachowań autodestrukcyjnych, zaś z powodu podejmowanych prób samobójczych naraża ich na przedwczesną śmierć. Leczenie ma na celu jedynie przyspieszenie naturalnego procesu powrotu do zdrowia poprzez łagodzenie objawów i poprawę funkcjonowania, w tym szczególnie wyeliminowane aktów autoagresji i uchronienie przed samobójstwem. W osiągnięciu zamierzonego efektu terapeutycznego zasadnicze znaczenie ma wybór odpowiednich metod terapeutycznych dla danego pacjenta. Rokowanie w zaburzeniach osobowości pogranicza jest korzystniejsze od rokowania w innych zaburzeniach i chorobach psychicznych.
Słowa kluczowe: autoagresja, osobowość z pogranicza, psychoterapia
Emotional dysregulation in borderline personality disorder
Ogłodek E.
Department of Clinical Psychiatry of the Nicolaus Copernicus University in Toruń, Collegium Medicum of Bydgoszcz, Poland
Borderline personality disorder (BDP) concerns young people, because it surfaces to emerge in early adult age and it last up to forties. Approximately 2 people out of 100 suffer from this disorder and they are mainly women. Borderline personality projects unprofitable onto individual development, disturbs interpersonal relationships and exposes to untimely death, because of autodestructional behaviors and suicidal tendencies strongly connected with this issue. The only purpose of treatment is acceleration of natural process of recuperation by appeasement of symptoms and improvement of functioning, especially an elimination of autoaggression acts and rescue from suicidal. In order to achieve the effects, very essential is to choose appropriate methods for each patients. Borderline personality disorder prognosis are far more advantageous than in any other mental disorder.
Key words: autoaggression, borderline personalisty, psychotherapy
Wypalenie zawodowe w grupie chorych na łuszczycę
Ogłodek E.
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum w Bydgoszczy, Katedra Psychiatrii
Dyskusje nad problematyką wypalenia zawodowego w Polsce mają miejsce od końca lat 80 - tych. Wypalenie zawodowe jest stanem emocjonalnego i fizycznego wyczerpania spowodowanego nadmiernym i przedłużającym się stresem. W czasie nasilającego się stresu człowiek zaczyna tracić motywację i zainteresowanie pracą, dodatkowo wypalenie redukuje produktywność oraz energię. Dlatego bardzo ważne jest wczesne rozpoznanie objawów tego zjawiska. Wyróżnia się trzy fazy wypalenia zawodowego: wyczerpanie emocjonalne, depersonalizację oraz obniżone poczucie dokonań osobistych. Ryzyko wypalenia zawodowego dotyczy zwłaszcza osób chorujących na łuszczycę. W pracy omówiono podstawowe problemy wypalenia zawodowego wśród osób chorujących na łuszczycę. Przedstawiono min. ewolucję pojęcia, objawy, przyczyny, sposoby przeciwdziałania. Celem pracy jest próba zobrazowania problemu wypalenia zawodowego będącego konsekwencją pracy w warunkach ekstremalnego stresu.
Słowa kluczowe: łuszczyca, wypalenie zawodowe, stres
Ogłodek E.
Department of Clinical Psychiatry of the Nicolaus Copernicus University in Toruń, Collegium Medicum of Bydgoszcz, Poland
Discussion in topic of professional burnout subject to discussion in Poland since 80’. Professional burnout is a state of emotional and physical exhaustion caused by excessive and prolonged stress. As the stress continues, you begin to lose the interest or motivation of job, additionally burnout reduces your productivity or energy. That’s why it’s important to recognize the early signs of burnout. Discriminate three phases of professional burnout: emotional exhaustion, depersonalization and reduced personal accomplishment. The risk of professional burnout involve especially people who suffer from psoriasis. The aim of this study was to discuss the problem about burnout among people suffer from psoriasis.
Key words: psoriasis, professional burnout, stress
Wasilewska J.
Klinika Pediatrii, Gastroenterologii i Alergologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku
W dniach 3-5 grudnia 2010r. odbył się w Rzymie Kongres Międzynarodowego Pediatrycznego Towarzystwa Medycyny Snu zorganizowany pod przewodnictwem prezydenta IPSA, prof. O. Bruni. Wzięło w nim udział 400 uczestników, którzy podczas ponad 20 sesji naukowych wysłuchali wykładów najwybitniejszych specjalistów z różnych dziedzin medycyny snu wieku rozwojowego. Na kongresie omówiono zagadnienia z zakresu fizjologii snu, zaburzeń oddychania w czasie snu, bezdechu niemowlęcego i zespołu nagłej śmierci niemowląt, zaburzeń ruchowych podczas snu (zespół niespokojnych nóg, okresowe ruchy kończyn we śnie, bruksizm), padaczki, narkolepsji, bezsenności, zaburzeń snu w przebiegu innych schorzeń (chorób nowotworowych, autyzmu, ADHD, otyłości), farmakologicznego leczenia zaburzeń snu i programów edukacyjnych z zakresu higieny snu dla dzieci i rodziców. W artykule przedstawiono najnowsze wyniki badań z medycyny snu zaprezentowane na kongresie. Szczególną uwagę zwrócono na tematy o znaczeniu praktycznym w codziennej pracy klinicznej.
Słowa kluczowe: sen, bezdech senny, adenotonsilektomia, zespół nagłej śmierci niemowlęcia, narkolepsja
The current state of knowledge of pediatric sleep medicine. Report from the Congress of the International Pediatric Sleep Association (IPSA) joint meeting with Pediatric Sleep Medicine Conference (Rome, 2010)
Wasilewska J.
Department of Pediatry, Gastroenterology and Pediatric Allergology, Medical University of Białystok, Poland
The Congress of the International Pediatric Sleep Association joint meeting with Pediatric Sleep Medicine Conference was held in Rome on December 3-5, 2010. It was chaired by the president of IPSA, prof. O. Bruni. About 400 participants taking part in 20 sessions could listen to lectures delivered by the most prominent specialists in pediatric sleep medicine. The presented issues related to sleep development, sleep-disordered breathing, abnormal behaviors and movements during sleep (restless legs syndrome, periodic limb movement disorder, bruxism), epilepsy, narcolepsy, insomnia, infant apnea, arousals and SIDS, sleep problems in children with other diseases (cancer, autism, ADHD, obesity), pharmacological treatment of pediatric sleep disorders, sleep habits, sleep education programs for children and families. This paper reports on the latest findings in the field of sleep medicine presented at the Congress. Particular attention was paid to practical issues in daily clinical work.
Key words: sleep, sleep apnea, adenotonsillectomy, Sudden Infant Death Syndrome, SIDS, narcolepsy