185
Angiogeneza
w przewlekłych schorzeniach zapalnych i nowotworowych
Mizia-Malarz A., Sobol G., Woś H.
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Oddział Onkologii, Hematologii
i Chemioterapii, Klinika Pediatrii, e-mail: a.mizia@wp.pl
Angiogeneza, czyli proces tworzenia nowych naczyń krwionośnych z już istniejących,
jest niezbędna w patogenezie wielu chorób, w tym zapalnych i nowotworowych.
Proces ten przebiega pod wpływem czynników stymulujących oraz hamujących
naczyniotworzenie. Wiedza na temat angiogenezy i jej markerów, jakimi
są m.in. naczyniowo-śródbłonkowy czynnik wzrostu (VEGF) oraz zasadowy
czynnik wzrostu fibroblastów (bFGF), być może przyczyni się do powszechnego
ich wykorzystania w diagnostyce i leczeniu chorób, głównie nowotworowych.
W związku z tym cenne wydaje się podsumowanie wiedzy na temat naczyniotworzenia.
Słowa kluczowe: angiogeneza, naczyniowo-śródbłonkowy czynnik wzrostu (VEGF), zasadowy czynnik wzrostu fibroblastów (bFGF)
Angiogenesis
in the chronic inflammatory diseases and malignancies
Mizia-Malarz A., Sobol G., Woś H.
Silesian Medical University in Katowice, Poland, Department of Pediatric
Hematology, Oncology and Chemotherapy, e-mail: a.mizia@wp.pl
Angiogenesis is a process of creating new vessels which is necessary in
pathogenesis of many diseases and disorders like inflammatory or malignancies.
A lot of markers, both stimulating and inhibiting can influence on this
process. Knowledge about angiogenesis and its markers, e.g. Vascular Endothelial
Growth Factor (VEGF), basic Fibroblast Growth Factor (bFGF) can be used
in diagnosis and treatment of diseases like malignancies.
For these reasons summary of these processes seems to be very important
and valid.
Key words: angiogenesis, Vascular-Endothelial Growth Factor (VEGF), basic Fibroblast Growth Factor (bFGF)
Funkcja
skurczowa lewej komory serca, dyspersja wystymulowanego odstępu QT, wydolność
wysiłkowa i jakość życia chorych w obserwacji odległej po wszczepieniu
stymulatora komorowego (VVIR) oraz po ablacji łącza przedsionkowo-komorowego
w opornym na farmakoterapię migotaniu przedsionków
Lelakowski J., Małecka B., Bednarek J., Bigaj J.
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Klinika Elektrokardiologii,
Instytut Kardiologii, Krakowski Szpital Specjalistyczny, e-mail: jlelakow@szpitaljp2.krakow.pl
Ablacja łącza przedsionkowo-komorowego (RFAVJ) z wszczepieniem rozrusznika
serca typu VVIR jest nadal aktualną i skuteczną metodą terapii stosowaną
u osób starszych chorych na oporne na farmakologiczne leczenie migotanie
przedsionków (AF) z szybką akcją komór.
Celem pracy była ocena funkcji skurczowej lewej komory serca (LV) i jej
wymiarów, dyspersji wystymulowanego odstępu QT (QTD), wydolności wysiłkowej
(test 6-minutowego marszu - M6) i jakości życia (QOL) po RFAVJ w obserwacji
odległej 6-miesięcznej (6m) i 24-miesięcznej (24m).
Materiał i metody. Zabiegowi RFAVJ poddano 30 chorych (18 mężczyzn oraz
12 kobiet), u których występowało migotanie przedsionków, w wieku od 43
do 81 lat (średnia wieku 69,8±11,3 lat). Arytmię rejestrowano od
2 do 9 lat (średnia 5±2,1 lat). Wszystkim chorym implantowano stymulator
komorowy VVIR oraz ustawiono częstość stymulacji na 80/min.
Przed ablacją wykonano przezklatkowe badanie ECHO w celu oceny frakcji
wyrzutowej LV (EF) oraz wymiarów skurczowych i rozkurczowych komór serca
(LVSD, LVDD, RVDD), a także lewego przedsionka. Do oceny QOL posłużono
się kwestionariuszem SF-36, Manolisa i DASI. Przeprowadzono ponadto test
wydolności wysiłkowej M6 na płaskim terenie.
Badania powtarzano po 6 i 24 miesiącach. Pomiary QT maksymalnego (QTM)
i minimalnego (QTm) oraz dyspersji (QTD) przeprowadzono w 12-odprowadzeniowym
EKG po RFAVJ w pierwszym dniu (1d) oraz po 6 i 24 miesiącach.
Wyniki. ST total zwiększył się z 73,4 do 96,3 pkt. (p < 0,0025) w 6m
i do 113,8 pkt. (ns) w 24m, wskaźnik Manolisa z 15,7 do 20,8 pkt. (p <
0,025) w 6m i do 22,4 pkt. (ns) w 24m, wskaźnik DASI z 39,3 do 46,1 pkt.
(p < 0,01) w 6m, lecz zmniejszył do 23,9 pkt. (p < 0,001) w 24m.
Nie zarejestrowano zmian EF oraz wartości pozostałych parametrów ECHO
po 6 miesiącach, ale po 24 istotnie zmniejszyła się EF (p < 0,01) oraz
zwiększył LVSD (p < 0,05). Wyniki testu M6 uległy istotnej poprawie.
Zanotowano znamienną korelację między SF-36, skalą Manolisa i DASI po
6 miesiącach. Średnie wartości QTm, QTM i QTD nie uległy istotnym zmianom.
Wnioski. 1. W przypadku chorych na oporne na farmakoterapię AF wszczepienie
rozrusznika komorowego i RFAVJ istotnie poprawiają wartości QOL i M6.
2. W odległej obserwacji stwierdzono zmniejszenie EF oraz zwiększenie
wymiaru LV. 3. Nie zauważono istotnych zmian w czasie trwania wystymulowanego
QT i QTD.
Słowa kluczowe: migotanie przedsionków, ablacja łacza p-k, stymulacja VVIR, jakość życia, frakcja wyrzutowa
Left
ventricular systolic function, paced QT dispersion, exercise tolerance
and quality of life in long term follow up after ventricular pacemaker
implantation (VVIR) and radiofrequency atrioventricular junction ablation
in drug refractory atrial fibrillation
Lelakowski J., Małecka B., Bednarek J., Bigaj J.
Collegium Medicum of Jagiellonian University, Poland, Department of Electrocardiology,
Institute of Cardiology, Hospital in Kraków, e-mail: jlelakow@szpitaljp2.krakow.pl
In elderly patients (pts) radiofrequency atrioventricular junction ablation
(RFAVJ) with ventricular pacemaker implantation (VVIR) remains a reliable
and effective treatment of drug refractory atrial fibrillation (AF) with
rapid ventricular response.
The aim of the study was to analyze left ventricular systolic function
and dimensions, paced QT dispersion (QTD), exercise tolerance (six minute
walk test - M6) and quality of life (QOL) after RFAVJ in a 6-month (6m)
and a 24-month (24m) follow-up.
Material and methods. RFAVJ was performed in 30 pts (18 men and 12 women)
aged from 43 to 81 years (mean age 69.8±11.3). AF was first diagnosed
from 2 to 9 (mean 5±2.1) years prior to ablation. All patients
received VVIR pacemakers. Pacing rate was programmed at 80 bpm.
Prior to RFAVJ all patients underwent: transthoracic echocardiography
(ECHO) to assess the left ventricular ejection fraction (EF), ventricular
end-diastolic and end-systolic dimension (LVDD, RVDD, LVSD, respectively)
and left atrial dimension; QOL assessment based on self-evaluation using:
a questionnaire of the SF-36, Manolis, DASI scale. M6 on flat surface.
These examinations were repeated at 6m and 24m after ablation.
The maximum QT interval (QTM), minimum QT interval (QTm) and QTD were
measured from the 12-lead ECG after RFAVJ on the first day (1d) and at
6m, 24m following RFAVJ.
Results. SF total increased from 73.4 to 96.3 (p < 0.0025) in 6m, and
to 113.8 (ns) in 24m, symptomatic score from 15.7 to 20.8 (p < 0.025)
in 6m, and to 22.4 (ns) in 24m, DASI from 39.3 to 46.1 (p < 0.01) in
6m and decreased to 23.9 (p < 0.001) in 24m. Any significant changes
in EF and the remaining ECHO parameters in 6m were observed. At 24 m we
found significant decreased in EF (p < 0.01) and increased in LVSD
(p < 0.05). Parameters of the M6 significantly improved. A significant
correlation was observed between the SF-36 and functional symptomatology
and DASI in 6m. The mean QTm, QTM and QTD were unchanged.
Conclusions. 1. In pts with drug refractory AF, RFAVJ and VVIR significantly
improve QOL and M6. 2. At long term follow up a significant decrease in
EF and increase in LVSD were demonstrated. 3. No significant changes in
the paced QT and QTD were observed.
Key words: atrial fibrillation, atrioventricular junction ablation, VVIR stimulation, quality of life, ejection fraction
Kolonizacja
(zakażenie) dróg oddechowych u chorych leczonych ambulatoryjnie w latach
2000-2005
Kaczała M., Kopron K., Gmyrek J., Giedrys-Kalemba S.
Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie, Katedra i Zakład Mikrobiologii
i Immunologii, e-mail: magdulek8@poczta.wp.pl
Zakażenia układu oddechowego są jedną z najczęstszych przyczyn wizyt chorych
u lekarza rodzinnego. Mnogość czynników etiologicznych wywołujących zakażenia
dróg oddechowych (głównie wirusy, a także bakterie typowe i atypowe) powoduje,
że diagnozowanie zakażeń układu oddechowego w praktyce ambulatoryjnej
jest wykonywane rzadko (najczęściej są to wymazy z nosa i gardła), a nosicielstwo
tzw. bakterii typowych w górnych drogach oddechowych często sprawia trudności
w interpretacji wyniku badania mikrobiologicznego.
Celem pracy była ocena występowania potencjalnych bakteryjnych czynników
etiologicznych zakażeń dróg oddechowych u chorych leczonych ambulatoryjnie
w latach 2000-2005.
Materiał i metody. Dokonano analizy 3270 wyników badań mikrobiologicznych
wykonanych w kierunku bakterii typowych (wydzielina ropna lub śluzowo-ropna
z nosa (zatok), gardła i ucha, plwocina) uzyskanych od chorych leczonych
ambulatoryjnie, w wieku od jednego miesiąca do 88. roku życia, z objawami
ostrych i przewlekłych zakażeń dróg oddechowych.
Wyniki. Dodatnie wyniki hodowli, wskazujące na ewentualny bakteryjny czynnik
etiologiczny zakażenia, uzyskano u 1051 pacjentów (34,4%), głównie w miesiącach
jesienno-wiosennych. Najczęściej izolowano H. influenzae - 28,8%, następnie
S. pneumoniae - 22,1% i S. aureus - 22,1%, w mniejszym odsetku M. catarrhalis
- 14,1% i S. pyogenes - 13,1%. Hodowle dodatnie otrzymywano najczęściej
z wydzieliny z ucha - 66,8% (P. aeruginosa, S. aureus), następnie z nosa
- 41,2% (S. pneumoniae, H. influenzae), plwociny - 34,9% (S. aureus) i
gardła - 24,3% (H. influenzae, S. pyogenes).
Wnioski. Potwierdzono dominujący udział wirusów w zakażeniach dróg oddechowych
oraz sezonowość występowania zakażeń dróg oddechowych o etiologii bakteryjnej
(35%). Najczęściej izolowano: H. influenzae, S. pneumoniae i S. aureus,
a także M. catarrhalis. Ze względu na nosicielstwo w nosogardle najczęściej
izolowanych w przypadku zakażeń dróg oddechowych drobnoustrojów ostateczna
decyzja o uznaniu bakterii jako czynnika etiologicznego zakażenia i ewentualnym
podaniu antybiotyku należy do klinicysty.
Słowa kluczowe: drogi oddechowe, mikrobiologiczna analiza
Colonization
(infection) of the respiratory tract in outpatients in 2000-2005 years
Kaczała M., Kopron K., Gmyrek J., Giedrys-Kalemba S.
Pomeranian Medical University in Szczecin, Poland, Chair and Department
of Microbiology and Immunology, e-mail: magdulek8@poczta.wp.pl
Infections of the respiratory tract are one of the main causes of family
doctor visiting. A variety of etiological factors (mostly viruses, typical
and non typical bacteria) causes that the diagnosis of these infections
is rarely made in outpatient practice (usually these are nose and throat
smears); additionally the carrier state of typical bacteria in the respiratory
tract impedes the interpretation of microbiological results.
The aim of the study was to assess the incidence of potential bacterial
etiological factors of respiratory tract infections in outpatients in
the years 2000-2005.
Material and methods. The 3270 microbiological results obtained from patients
at the age of between 1 month and 88 years old with chronic and acute
symptoms of respiratory tract infections were analyzed.
Results. The positive results of bacteria culture indicating the possible
bacterial etiological agent of infection were found from 1051 patients
(34.4%), mostly in autumn - spring time. Most often were isolated: H.
influenzae - 28.8%, S. pneumoniae - 22.1% and S. aureus - 22.1%, in less
percentage M. catarrhalis - 14.1% and S. pyogenes - 13.1. Positive bacteria
cultures were received most often from ear secretion - 66.8% (P. aeruginosa,
S. aureus), from nose - 41.2% (S. pneumoniae, H. influenzae), sputum -
34.9% (S. aureus), throat - 24.3% (H. influenzae, S. pyogenes).
Conclusions. It has been confirmed that predominant participation of viruses
in respiratory system infections is observed and also sea-sonal character
of their bacterial nature occurrence (35%). Most often were isolated:
H. influenzae, S. pneumoniae, S. aureus, also M. catarrhalis. On the ground
of carrier state of these bacteria in nasopharynx it is a clinician´s
decision to recognize the bacteria as the etiological agent of infection
and possible use of antibiotic treatment.
Key words: respiratory tract, microbiological analysis
Ocena
wpływu insulinopodobnego czynnika wzrostu-1 na ekspresję cząsteczek adhezyjnych
PECAM-1 i ICAM-1 na powierzchni komórek śródbłonka żyły pępowinowej
Szczepański M., Wnuczko K.
Akademia Medyczna w Białymstoku, Klinika Neonatologii i Intensywnej Terapii
Noworodka, e-mail: krwn@o2.pl
Aktywacja, proliferacja i regeneracja śródbłonka leżą u podstaw rozwoju
wielu stanów patologicznych. W procesach tych cząsteczki adhezyjne oraz
czynniki wzrostowe odgrywają istotną rolę. Insulinopodobny czynnik wzrostu-1
(IGF-1) jest ważnym regulatorem funkcji naczyniowej, wykazującym plejotropowe
oddziaływania. Interakcje, jakie zachodzą między komórkami śródbłonka
a czynnikami wzrostowymi, są złożone i zależą od środowiska.
Celem pracy była ocena wpływu IGF-1 na ekspresję cząsteczek adhezyjnych
PECAM-1 i ICAM-1 na powierzchni komórek śródbłonka żyły pępowinowej (HUVEC).
Materiał i metody. Materiał do badań uzyskano ze świeżo pozyskanej pępowiny.
Linie komórkowe inkubowano z IGF-1 o stężeniu 50 ng/ml i 200 ng/ml. Odsetek
komórek wykazujących ekspresję PECAM-1 i ICAM-1 oceniano metodą cytometrii
przepływowej. W analizie statystycznej użyto testu ANOVA oraz testu porównań
wielokrotnych Duncana.
Wyniki. Wykazano, że IGF-1 o stężeniu 50 ng/ml i 200 ng/ml zwiększa ekspresję
PECAM-1 oraz ICAM-1 na komórkach śródbłonka (odpowiednio do 57,2±4,8%,
76,1±1,5% oraz 91,7±5,0%, 86,8±4,7%) w porównaniu
z grupą kontrolną (odpowiednio: 20,9±0,5% oraz 26,6±0,5%).
Wniosek. Insulinopodobny czynnik wzrostu-1 zwiększa ekspresję cząsteczek
adhezyjnych PECAM-1 i ICAM-1 na powierzchni komórek HUVEC, aktywując śródbłonek.
Słowa kluczowe: śródbłonek, IGF-1, HUVEC, cząsteczki adhezyjne
Evaluation
of insulin-like growth factor-1 influence on PECAM-1 and ICAM-1 adhesion
molecules expression on human umbilical endothelial cells surface
Szczepański M., Wnuczko K.
Medical University of Białystok, Poland, Department of Neonatology and
Neonatal Intensive Care, e-mail: krwn@o2.pl
Activation, proliferation and regeneration of endothelium form developmental
background of many pathological states. In those processes adhesion molecules
and growth factors are crucial. Insulin-like growth factor-1 (IGF-1) is
important regulator of vascular function, expressing pleiotropic actions.
Interactions between endothelial cells and growth factors are complex
and environment dependent.
The aim of the study was to assess IGF-1 influence on PECAM-1 and ICAM-1
adhesion molecules expression on human umbilical endothelial cells (HUVEC).
Material and methods. Material for study was obtained from fresh umbilical
cord. Cell lines were incubated with IGF-1 concentrations of 50 ng/ml
and 200 ng/ml. Ratio of PECAM-1 and ICAM-1 expression revealing cells
was obtained using the flow cytometry method. In statistic analysis ANOVA
test and Duncan's new multiple range test were used.
Results. It was demonstrated, that IGF-1 concentrations of 50 ng/ml and
200 ng/ml enhance PECAM-1 and ICAM-1 endothelial cells expression (respectively
to 57.2±4.8%, 76.1±1.5% and 91.7±5.0%, 86.8±4.7%)
compared to control group (respectively: 20.9±0.5% and 26.6±0.5%).
Conclusion. Insulin-like growth factor-1 enhances PECAM-1 and ICAM-1 adhesion
molecules expression on HUVEC cells, activating the endothelium.
Key words: endothelium, IGF-1, HUVEC, adhesion molecules
Analiza
przebiegu odpływów pęcherzowo-moczowodowych (OPM) u dzieci
Taranta-Janusz K., Wasilewska A., Zoch-Zwierz W., Korzeniecka-Kozerska
A.
Akademia Medyczna w Białymstoku, I Klinika Chorób Dzieci, e-mail: annwasil@interia.pl
Mała liczba doniesień oceniających wczesne efekty leczenia zachowawczego
odpływów pęcherzowo-moczowodowych (OPM) u dzieci, polegającego na skojarzeniu
profilaktyki przeciwbakteryjnej z leczeniem usprawniającym czynność dolnych
dróg moczowych, skłoniła nas do dokonania analizy tych efektów.
Celem pracy była ocena wyników leczenia odpływów pęcherzowo-moczowodowych
(OPM) u dzieci w zależności od stopnia, płci i sposobu leczenia.
Materiał i metody. Badaną grupę stanowiło 108 dzieci leczonych w latach
2000-2007 z powodu OPM. W tej grupie rozpoznano 162 odpływy I-V stopnia
na podstawie cystouretrografii mikcyjnej (CUM). U 82 dzieci wykonano dodatkowo
cystometrię i (lub) uroflowmetrię, która wykazała zaburzenie czynności
dolnych dróg moczowych u 41 dzieci (60 odpływów). Najczęściej była to
nadaktywność wypieracza lub dyskoordynacja zwieracz-wypieracz. U wszystkich
dzieci zastosowano leczenie zachowawcze, w tym: A - u 67 dzieci (102 odpływy)
wyłącznie postępowanie przeciwbakteryjne, B - u 41 dzieci (60 odpływów)
łącznie z leczeniem farmakologicznym zaburzeń urodynamicznych.
Wyniki. Kontrolną CUM wykonano średnio po 23±15 miesiącach. Uzyskano
ustąpienie 44/162 (28%) odpływów, w tym 22/108 (22%) przy leczeniu metodą
A i 22/60 (37%) metodą B. Do dalszego leczenia zachowawczego zaplanowano
53 odpływy, a do leczenia chirurgicznego (głównie endoskopowego) zakwalifikowano
65/162 (40%) odpływów. Łącznie po leczeniu zachowawczym i chirurgicznym
ustąpiło 87/162 (54%) odpływów średnio po 2-3 latach leczenia.
Wniosek. W diagnostyce OPM u dzieci należy uwzględnić ocenę czynności
dolnych dróg moczowych, ponieważ leczenie wykrytych zaburzeń zwiększa
efekty terapii zachowawczej odpływów. Spostrzeżenie to należy jednak potwierdzić,
badając większą grupę chorych.
Słowa kluczowe: odpływ pęcherzowo-moczowodowy, stopnie odpływu pęcherzowo-moczowodowego, leczenie odpływu pęcherzowo-moczowodowego
Analysis
of vesicoureteral reflux (VUR) course in children
Taranta-Janusz K., Wasilewska A., Zoch-Zwierz W., Korzeniecka-Kozerska
A.
Medical University of Białystok, Poland, I Department of Pediatrics, e-mail:
annwasil@interia.pl
A small number of reports evaluating early effects of vesicoureteral reflux
conservative therapy in children, based on antibacterial prophylaxis combined
with correction of the of lower urinary tract function inspired us to
perform the study.
The aim of the study was to assess the effects of vesicoureteral reflux
(VUR) management in children according to grade, sex and way of treatment.
Material and methods. The study group consisted of 108 children, who were
treated in 2000- 2007 due to VUR. There were 162 refluxing ureters (grades
I-V) diagnosed by voiding cystourethrography (VCU). In 82 children cystometry
and (or) uroflowmetry were additionally performed, which revealed lower
urinary tract disorders in 41 (60 refluxing ureters), mostly detrusor
hyperactivity or detrusor - sphincter dyscoordination. All children had
conservative treatment, A - in 67 (102 refluxing ureters) only antibacterial
prophylaxis, B - in 41 of children (60 refluxing ureters) in combination
with pharmacological treatment of urodynamic abnormalities.
Results. The check-up VCU was performed after 23±15 months on average.
VUR was observed to subside in 44/162 (28%) of refluxing ureters, including
22/108 (22%) of those treated managed with method A and 22/60 (37%) with
method B. Fifty three of refluxing ureters were qualified for further
conservative therapy and 65/162 (40%) for surgery (especially endoscopic).
Following 2-3 years medical and surgical treatment, 87/162 (54%) refluxing
ureters resolved.
Conclusion. In the diagnostics of VUR in children we should take into
consideration the assessment of lower urinary tract function, as treatment
of these abnormalities increases the effects of VUR conservative management.
However it should be confirmed on a larger group of patients.
Key words: vesicoureteral reflux, vesico-ureteral grades, vesico-ureteral treatment
Obraz
endoskopowy zapalenia przełyku u dzieci z kwaśnym refluksem żołądkowo-przełykowym
pierwotnym i wtórnym
Semeniuk J., Kaczmarski M., Uścinowicz M.
Akademia Medyczna w Białymstoku, III Klinika Chorób Dzieci, e-mail: Janexik@poczta.onet.pl
Celem pracy była morfologiczna ocena błony śluzowej przełyku u dzieci
z patologicznym kwaśnym refluksem żołądkowo-przełykowym (r.ż.-p.) pierwotnym
i wtórnym do alergii na białka mleka krowiego i (lub) inne pokarmy (abmk./ap.)
w zależności od czasu trwania tej choroby (badanie prospektywne).
Materiały i metody. Badaniami objęto 264 dzieci obojga płci z podejrzeniem
choroby refluksowej przełyku (ch.r.p.). Wiek badanych wynosił od 1,5 miesiąca
do 102 miesięcy (średnia wieku 20,78±17,23 miesięcy). U 138 (52,3%)
dzieci rozpoznano pH-metrycznie patologiczny kwaśny r.ż.-p.
Uwzględniając wyniki kompleksowej diagnostyki różnicowej, w tym próby
eliminowania szkodliwego pokarmu oraz testu doustnej prowokacji pokarmowej
(próba otwarta lub ślepa), dokonano podziału kwaśnego r.ż.-p. na pierwotny
i wtórny. Dzieci z tymi schorzeniami zakwalifikowano odpowiednio do 1
i 2 badanej grupy.
Grupa 1 to 76 (28,8%) pacjentów w wieku 4-102 miesiące (średnia wieku
25,2±27,28 miesięcy) z r.ż.-p. pierwotnym.
Grupa 2 to 62 (23,5%) pacjentów w wieku 4-74 miesiące (średnia wieku 21,53±17,79
miesięcy) z r.ż.-p. wtórnym do abmk./ap.
U 138 dzieci chorych na ch.r.p. wykonano badanie endoskopowe górnego odcinka
przewodu pokarmowego wstępne i kontrolne (po roku i dwóch latach od rozpoznania
ch.r.p.).
Wyniki. W badaniu wstępnym w ocenie makroskopowej zapalenie błony śluzowej
przełyku o zróżnicowanym nasileniu (2-4 stopień) rozpoznano u 25 (32,9%)
dzieci z grupy 1 i u 29 (46,8%) z grupy 2. Po roku leczenia zachowawczego
wyłącznie makroskopowo rozpoznano nadal utrzymujące się zapalenie błony
śluzowej przełyku u 13 (17,1%) chorych z grupy 1 i u 12 (19,4%) z grupy
2. Po dwóch latach obserwacji klinicznej i okresowo stosowanego leczenia
zachowawczego stwierdzono utrzymywanie się łagodnego zapalenia błony śluzowej
przełyku u 3 (3,9%) chorych z grupy 1 i u 3 (4,8%) z grupy 2.
Wniosek. Zapalenie przełyku o zróżnicowanym nasileniu (2-4 stopień), rozpoznane
we wstępnym badaniu endoskopowym, stwierdzono u około 33% dzieci z grupy
1 i 47% z grupy 2.
Słowa kluczowe: kwaśny refluks żołądkowo-przełykowy pierwotny i wtórny, refluksowe zapalenie przełyku, alergia pokarmowa, dzieci
Endoscopic
picture of esophagitis in children with primary and secondary acid gastroesophageal
reflux
Semeniuk J., Kaczmarski M., Uścinowicz M.
Medical University of Białystok, Poland, III Department of Pediatrics,
e-mail: Janexik@poczta.onet.pl
The aim of the study was to assess the esophageal mucous membrane in children
with pathological acid gastroesophageal reflux (GER) primary and secondary
to cow's milk allergy and (or) food allergy (CMA/FA), dependent on the
duration of the disease (prospective study).
Material and methods. 264 children of both sexes suspected of GER were
enrolled in the study. The age of examined children was 1.5-102 months
(mean age 20.78±17.23 moths). Pathological acid GER was confirmed
in 138 children (52.3%) with pH-monitoring. Taking into consideration
complex differential diagnosis, including elimination of noxious nutrient
and oral food challenge test (open or blind study), acid GER was differentiated
into primary and secondary. Children were assigned into study groups 1
and 2.
Group 1: 76 patients (28.8%) aged 4-102 months (mean age 25.2±27.28
months) with primary GER. Group 2: 62 patients (23.5%) aged 4-74 months
(mean age 21.53±17.79 months) with GER secondary to CMA/FA.
Endoscopic examination of the upper gastrointestinal tract was performed
in 138 children: preliminary and control examination (after one year and
two years of GERD diagnosis.
Results. Esophagitis of different intensity (second - fourth degree) in
macroscopic assessment was diagnosed in 25 children (32.9%) with group
1 and in 29 children (46.8%) with group 2 in preliminary study. Esophagitis
was still present in macroscopic assessment after one year of conservative
treatment in 13 children (17.1%) from group 1 and in 12 children (19.4%)
from group 2. After two years of clinical observation and periodically
administered conservative treatment mild esophagitis still persisted in
3 children (3.9%) from group 1, and in 3 children (4.8%) from group 2.
Conclusion. Esophagitis of various intensity (second - fourth degree)
was diagnosed in preliminary endoscopic examination in about 33% of children
with group 1 and 47% of children with group 2.
Key words: acid gastroesophageal reflux: primary and secondary, reflux esophagitis, food allergy, children
Ocena
gęstości mineralnej kości u dzieci chorujących na chorobę trzewną
Krzesiek E., Iwańczak B.
Akademia Medyczna we Wrocławiu, II Katedra i Klinika Pediatrii, Gastroenterologii
i Żywienia, e-mail: ellak@op.pl
Przyczynami zaburzeń mineralizacji kości w chorobie trzewnej są wynikające
ze zmian śluzówkowych zaburzenia wchłaniania, w tym wapnia i witaminy
D, a ponadto aktywacja osteoklastów przez cytokiny prozapalne oraz zmniejszone
stężenie hormonu wzrostu i IGF-1 w surowicy.
Celem pracy była ocena gęstości mineralnej kości u dzieci chorujących
na chorobę trzewną
Materiał i metody. Analizą objęto 37 dzieci w wieku od 5 do 17 lat, leczonych
w II Klinice Pediatrii, Gastroenterologii i Żywienia Akademii Medycznej
we Wrocławiu od listopada 2004 r. do czerwca 2007 r., z rozpoznaną chorobą
trzewną. Wykonano badanie gęstości mineralnej całego kośćca (TB BMD) za
pomocą densytometru DPX(+) firmy Lunar.
Wyniki. Zaburzenia gęstości mineralnej kości stwierdzono u 15 z 37 dzieci
z rozpoznaną chorobą trzewną, co stanowiło 40,5%. U pacjentów z nowo zdiagnozowaną
celiakią zaburzenia te obserwowano najczęściej, bowiem aż u 75% badanych.
Wnioski. Zmniejszenie gęstości mineralnej kości wykazano u 40,54% dzieci
chorujących na chorobę trzewną. Najczęściej, bo aż u 75%, stwierdzono
je u dzieci z nowo rozpoznaną celiakią. Zmniejszone BMD korelowało ze
stanem odżywienia pacjentów. Występowało jedynie u około 30% prawidłowo
odżywionych dzieci, ale już u wszystkich niedożywionych w stopniu ciężkim.
Zmniejszoną gęstość mineralną kości obserwowano u ponad 50% dzieci z zanikiem
kosmków jelitowych, stwierdzonym w badaniu histopatologicznym, i jedynie
u około 8% o prawidłowej śluzówce jelita cienkiego. Istnieje potrzeba
opracowania schematu diagnostycznego pozwalającego na wczesne rozpoznawanie
(screening) oraz leczenie zaburzeń mineralizacji kości u dzieci chorujących
na chorobę trzewną.
Słowa kluczowe: choroba trzewna, zaburzenia gęstości mineralnej kości, dzieci
Assessment
of bone mineral density in children with celiac disease
Krzesiek E., Iwańczak B.
Medical University of Wrocław, Poland, II Chair and Department of Pediatry,
Gastroenterology and Nourishment, e-mail: ellak@op.pl
To the reasons of disturbances of bone mineralization in celiac disease
belong: absorption impairment due to the changes in mucosa including calcium
and vitamin D adsorption, the activation of osteoclasts by proinflammatory
cytokines and the decrease in concentration of growth hormone and IGF-1
in the serum.
The aim of the study was to analyze mineral bone density in children with
celiac disease.
Material and methods. Analysis included 37 children aged 5 to 17 years,
treated in our clinic since November 2004 to June 2007 with diagnosed
celiac disease. In all children examination of total body bone mineral
density (TBMD) was performed using DPX(+) densitometer (Lunar).
Results. The disturbances of mineral bone density were observed in 15
out of 37 children with diagnosed celiac disease which amounted to 40.5%.
In patients with celiac disease diagnosed de novo such disturbances were
present in 75%.
Conclusions. The reduction of mineral bone density was present in 40.54%
of children with diagnosed celiac disease and in 75% of patients with
celiac disease diagnosed de novo. The decrease of BMD correlated with
nutritional status and was present only in 30% of properly nourished children
and in much higher percent in severely malnourished children. Reduced
bone mineral density was observed in 50% of children with mucosa villous
atrophy and merely in 8% with proper small intestine mucosa. There is
a need of diagnostic scheme for early diagnosis (screening) and treatment
of mineral bone density disturbances in children with celiac disease.
Key words: celiac disease, bone mineral density disturbances, children
Zależność
między masą mineralną kości a zaburzeniami wzrastania u dzieci chorych
na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
Górska A.1, Urban M.2, Konstantynowicz J.3, Bartnicka M.1, Chlabicz S.1,
Górski S.1, Kaczmarski M.4
Uniwersytet Medyczny w Białymstoku: 1Zakład Medycyny Rodzinnej i Pielęgniarstwa
Środowiskowego, e-mail: agorska50@wp.pl; 2II Klinika Chorób Dzieci; 3Klinika
Pediatrii i Zaburzeń Rozwoju Dzieci i Młodzieży; 4III Klinika Chorób Dzieci
W przewlekłych schorzeniach wieku dziecięcego są podejmowane próby oceny
zawartości mineralnej kości (Bone Mineral Content - BMC) z wykorzystaniem
parametrów densytometrycznych określających równocześnie odpowiednik masy
mięśniowej (Lean Body Mass - LBM). Ta analiza funkcjonalna układu szkieletowo-mięśniowego
metodą DXA wydaje się szczególnie przydatna do badań masy kostnej u dzieci
chorych na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (mizs).
Celem pracy była ocena zawartości minerału kostnego z uwzględnieniem wskaźnika
BMC/LBM u dzieci chorych na mizs w zależności od stopnia zahamowania wzrostu,
stadium zaawansowania choroby oraz zastosowanego leczenia.
Materiał i metody. Badaniami objęto 97 dzieci w wieku 5-18 lat (średnia
wieku 12,7±3,8 lat), w tym 45 dziewcząt i 52 chłopców z ustalonym
rozpoznaniem mizs według kryteriów ILAR z 1997 r. Średni czas trwania
choroby wynosił 4,1±3,1 lat). U wszystkich dzieci wykonano pomiary
antropometryczne i densytometryczne. Wysokość ciała wyrażono współczynnikiem
Standard Deviation Heigh Velocity Score - SDHVS (SDS). Badane dzieci podzielono
na dwie grupy: I - 28 dzieci ze wskaźnikiem SDS równym lub mniejszym niż
-2,0 oraz II - 69 dzieci ze wzrostem prawidłowym. Do oceny stopnia progresji
choroby i zaawansowania zmian anatomicznych w stawach wykorzystano kryteria
według Steinbrockera: I stopień - bez uszkodzenia stawów, II - nieznaczne
lub umiarkowane uszkodzenie stawów, III-IV - utrwalone deformacje stawów.
Badania densytometryczne wykonano metodą DXA. Gęstość mineralną kości
(BMD) oceniano w całym szkielecie (TB BMD) oraz w kręgach L2-L4 (SBMD)
i wyrażano jako wskaźnik Z-score dla SBMD oraz BMC, LBM i TB BMC/LBM wyrażony
wskaźnikiem Z-score w odniesieniu do norm opracowanych dla wieku i wzrostu.
Wyniki. Gęstość mineralną kości wyrażoną jako wskaźnik Z-score dla SBMD
wynoszący < -2,0 stwierdzono u 21 dzieci, co stanowiło 21,6% całej
badanej grupy. Wskaźnik mięśniowo-szkieletowy Z-score dla TB BMC/LBM w
odniesieniu do normy wieku i płci poniżej -1,0 wykazano u 23 dzieci, czyli
23,6% wszystkich badanych. Istotnie mniejszy wskaźnik Z-score dla TB BMC/LBM
(p < 0,01) wyróżniał dzieci z zahamowaniem wzrostu oraz ze znaczną
destrukcją stawów (p < 0,02). Nie stwierdzono istotnych zależności
między parametrami densytometrycznymi a leczeniem glikokortykosteroidami
i bez ich stosowania.
Wnioski. W grupie dzieci chorych na mizs zmniejszenie masy mineralnej
kości wyrażonej wskaźnikiem szkieletowo-mięśniowym Z-score dla TB BMC/LBM
stwierdziliśmy u prawie 1/4 badanych. W grupie dzieci z niedoborem wzrostu
oraz z większym anatomicznym uszkodzeniem stawów masa kostna była istotnie
mniejsza.
Słowa kluczowe: zawartość mineralna kości, masa mięśniowa, zaburzenia wzrostu, młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
Relationship
between bone mineral content and growth disorders in children with juvenile
idiopathic arthritis
Górska A.1, Urban M.2, Konstantynowicz J.3, Bartnicka M.1, Chlabicz S.1,
Górski S.1, Kaczmarski M.4
Medical University of Białystok, Poland: 1Department of Family Medicine
and Environmental Nursing, e-mail: agorska50@wp.pl; 2II Department of
Children's Diseases; 3Department of Pediatrics and Auxology; 4III Department
of Children's Diseases
In chronic inflammatory processes in children efforts are made to evaluate
bone mineral content (BMC) with the use of densitometric parameters, which
at the same time determine equivalent of lean body mass (LBM). This functional
analysis of the musculoskeletal system by using DXA method seems to be
particularly useful for the examination of bone mass in children suffering
from juvenile idiopathic arthritis (JIA).
The aim of the study was to assess body mass content having regard of
the BMC/LBM ratio in JIA children, depending on the degree of growth inhibition,
disease advancement phase and the therapy applied.
Material and methods. The study comprised 97 children aged 5-18 (mean
age 12.7±3.8 years), 45 girls and 52 boys with diagnosed JIA according
to ILAR criteria of 1997. The average duration of disease was 4.1±3.1
years. Antropometric and densitometric measurement was made in every child.
Body height was defined by Standard Deviation Height Velocity Score -
SDHVS (SDS). Patients were divided into 2 groups: I - 28-group with SDS
ratio < -2.0; II - 69 children with normal height. For the evaluation
of disease development and advancement of anatomic changes in joints criteria
of Steinbrocker were applied: I grade - without joint damage, II - insignificant
or moderate joints damage, III-IV - established deformation.
The densitometric research was conducted with the use of double-energy
X-ray absorptiometry (DXA) method. Bone mineral density (BMD) was assessed
in the whole skeleton (TB BMD), in the vertebras L2-L4 (SB MD), Z-score
index for SBMD and BMC, LBM, TB BMC/LBM defined by the Z-score index and
compared to norms for age and growth.
Results. Bone mineral density defined as Z-score index for SBMD < -2.0
was reported in 21 children (21.6%). Muscle-skeletal Z-score index for
TB BMC/LBM in relation to norms of gender and growth lower than -1.0 was
proved in 23 children (23.6%). Considerably lower Z-score index for TB
BMC/LBM (p < 0.01) characterized children with growth inhibition and
children with significant joints damage (p < 0.02). There was no significant
correlation between densitometric parameters and applied treatment with
glucocorticoids and without glucocorticoids.
Conclusions. Decrease of bone mineral mass defined as muscle-skeletal
Z-score index for TB BMC/LBM was found in almost quarter of patients within
the group of JIA children. In the group of children with growth deficiency
and with larger joints damage bone mass was significantly lower.
Key words: bone mineral content, lean body mass, growth disorders, juvenile idiopathic arthritis
Wpływ
leczenia chirurgicznego i żywieniowego w okresie pooperacyjnym na wybrane
parametry aktywacji limfocytów T krwi obwodowej chorych na raka żołądka
Osada J.1, Kamocki Z.2, Rusak M.1, Dąbrowska M.1, Kędra B.2
Akademia Medyczna w Białymstoku: 1Zakład Diagnostyki Hematologicznej,
joannaosada@interia.pl; 2II Klinika Chirurgii Ogólnej i Gastroenterologicznej
Z licznych badań wynika, że chorzy na raka żołądka są szczególnie narażeni
na niedożywienie, a tym samym na powikłania pooperacyjne. Stwierdzono,
że już 15% utraty wagi upośledza funkcje immunologiczne. Wczesne żywienie
dojelitowe wspomaga układ odpornościowy i redukuje pooperacyjną limfocytopenię.
Limfocyty T stanowią główny element systemu immunologicznego. Cząsteczki
CD69, CD25 i HLA-DR pojawiają się na powierzchni limfocytów T w następstwie
aktywacji tych komórek.
Celem pracy było określenie wpływu gastrektomii oraz wczesnego żywienia
dojelitowego na parametry aktywacji limfocytów T chorych na raka żołądka.
Materiał i metody. U 30 chorych na raka żołądka oceniono antygeny różnicowania
limfocytów T krwi obwodowej: CD3/CD69, CD3/CD25 i CD3/HLA-DR przed leczeniem
operacyjnym oraz w 1., 3., 7. i 10. dniu po zabiegu. Od 20. godziny do
7. dnia po zabiegu chorzy otrzymywali żywienie dojelitowe. Wyniki porównywano
z efektami uzyskanymi w grupie 30 zdrowych ochotników.
Wyniki. U chorych na raka żołądka stwierdzono istotne statystycznie zmniejszenie
całkowitej liczby limfocytów T zarówno przed leczeniem, jak i w okresie
pooperacyjnym w porównaniu z grupą kontrolną. Jednocześnie obserwowano
istotne statystycznie zwiększenie liczby limfocytów T z ekspresją antygenów
powierzchniowych: CD69, CD25 i HLA-DR. Także odsetek aktywowanych limfocytów
T był istotnie większy u chorych na raka żołądka niż u osób zdrowych.
Wnioski. U chorych na raka żołądka obserwuje się zmniejszenie populacji
limfocytów T z jednoczesnym zwiększeniem aktywacji tych komórek. Interwencja
chirurgiczna wiąże się z nasileniem zaburzeń obserwowanych przed leczeniem.
Najbardziej dynamiczne zmiany dotyczą populacji limfocytów T CD69+.
Słowa kluczowe: rak żołądka, limfocyty T, CD25, CD69, HLA-DR
The
effect of surgical and nutritional treatment on activation parameters
of peripheral blood T lymphocytes in stomach cancer patients in postoperative
period
Osada J.1, Kamocki Z.2, Rusak M.1, Dąbrowska M.1, Kędra B.2
Medical University of Białystok, Poland: 1Department of Hematological
Diagnostics, joannaosada@interia.pl ; 2II Department of General and Gastroenterology
Surgery
Several studies have reported that patients with stomach cancer are frequently
affected by malnutrition. Malnourished patients are at risk of postoperative
complications. Immune function starts to deteriorate when weight loss
exceeds 15%. Early enteral nutrition support reduces postoperative lymphocytopenia.
T lymphocytes are central elements of the immune system. CD69, CD25 and
HLA-DR molecules are expressed following activation on T lymphocytes surface.
The aim of the study was to assess the effect of surgery and early postoperative
enteral nutrition on peripheral blood T lymphocytes activation status
in stomach cancer patients.
Material and methods. Lymphocyte T CD: CD3/CD69, CD3/CD25, CD3/HLA-DR
were determined in 30 stomach cancer patients before treatment and 1,
3, 7 and 10 days after gastrectomy. Patients received early enteral nutrition
from 20 hours to 7 days after surgery. The obtained results were compared
with the results of 30 healthy volunteers.
Results. The significant deficiency of total T lymphocyte number was found
in stomach cancer patients before surgery and in postoperative period
in comparison with the control group. The populations of CD3+/CD69+, CD3+/CD25+
and CD3+/HLA-DR+ T lymphocytes in patients with stomach cancer were significantly
higher in comparison with healthy donors. The significant increase of
percentage of activated T lymphocytes was observed, too.
Conclusions. The obtained data demonstrated significant quantitative defect
in T lymphocytes and significant increase of their activation status in
stomach cancer patients. Surgical procedure intensified changes that were
observed before treatment. The most dynamic changes were observed in CD3+/CD69+
T cells population.
Key words: stomach cancer, T lymphocytes, CD25, CD69, HLA-DR
Częstość
występowania polimorfizmu genu kolagenu typu I (COLIA1) u młodzieży i
dzieci z regionu północno-wschodniej Polski chorujących na chorobę nowotworową
Sawicka-Żukowska M.1, Muszyńska-Rosłan K.1, Krawczuk-Rybak M.1, Galicka
A.2, Panasiuk A.1
Akademia Medyczna w Białymstoku: 1Klinika Onkologii Dziecięcej, e-mail:
kmroslan@wp.pl; 2Zakład Chemii Medycznej
Osteoporoza jest chorobą o podłożu wieloczynnikowym i poligenowym. Polimorfizm
genu kolagenu typu I (COLIA1) jest wiązany często ze zwiększoną skłonnością
do złamań oraz mniejszą gęstością tkanki kostnej. Stwierdza się istotne
różnice etniczne w częstości występowania określonych genotypów COLIA1.
Współwystępowanie potencjalnie niekorzystnego genotypu wraz z chorobami
rozrostowymi wieku rozwojowego i ich terapią może potęgować jego negatywny
wpływ na układ kostny.
Celem pracy była ocena częstości występowania polimorfizmu genu kolagenu
typu I (COLIA1) w grupie dzieci pochodzących z regionu północno-wschodniej
Polski, chorujących na choroby nowotworowe.
Materiał i metody. Badaniami genetycznymi objęto 215 dzieci (89 dziewcząt
i 126 chłopców), leczonych w Klinice i Poradni Onkologii Dziecięcej Akademii
Medycznej w Białymstoku, oraz 51 zdrowych dzieci odpowiadających pod względem
płci i wieku chorym z badanej grupy. Polimorfizm genu kolagenu typu I
oceniano metodą RFLP (restricted fragment length polymorphism - polimorfizm
krótkich fragmentów restrykcyjnych), wykorzystującą polimerazową reakcję
łańcuchową (PCR).
Wyniki. W badanej grupie stwierdzono znaczną przewagę występowania genotypu
SS (66,5%) w porównaniu z genotypem Ss (33,02%) i ss (0,47%). W grupie
kontrolnej genotyp SS występował częściej - u 80,95%, genotyp Ss - u 17,46%,
a ss - u 1,59% badanych. W grupie dzieci z rozpoznaniem ostrych białaczek
wykazano częstsze występowanie allelu "s" (SS - 58%, Ss - 41%).
Wnioski. Wydaje się, że obecność allelu "s" o udokumentowanym
związku z częstością złamań u ludzi dorosłych trzeba rozważyć jako dodatkowy
czynnik wpływający na tkankę kostną u dzieci, zwłaszcza przy współistnieniu
niekorzystnych czynników środowiskowych (obciążające leczenie przeciwnowotworowe,
zajęcie szpiku przez chorobę zasadniczą).
Występowanie niekorzystnych genotypów, w tym kolagenu typu I, powinno
być uwzględniane w przypadku predysponujących do rozwoju osteoporozy chorób.
Słowa kluczowe: gen kolagenu typu I, polimorfizm genu kolagenu typu I, COLIA1, choroba nowotworowa, dzieci
Collagen
type I gene polymorphism in children and young adults with neoplastic
disease
Sawicka-Żukowska M.1, Muszyńska-Rosłan K.1, Krawczuk-Rybak M.1, Galicka
A.2, Panasiuk A.1
Medical University of Białystok, Poland: 1Department of Pediatric Oncology,
e-mail: kmroslan@wp.pl; 2Department of Medical Chemistry
Osteoporosis has multifactorial and poligenetic basis. One of the most
important genetic factor, often associated with increased susceptibility
to fractures and lower bone mass, is the polymorphism of the gene of collagen
type I alpha 1 (COLIA1). Significant ethnic differences were found in
the distribution of specific COLIA1 genotypes. Comorbidity of potentially
unfavourable genotype and childhood cancer and its' treatment could enhance
its' negative influence on bone.
The aim of the study was to evaluate the frequency of collagen type I
alpha 1 gene polymorphism in children from the north-eastern region of
Poland, who underwent cancer.
Material and methods. The COLIA1 gene polymorphism was established by
RFLP (restricted fragment length polymorphism) method using polymerase
chain reaction (PCR) in 215 patients (89 girls and 126 boys) treated for
cancer at the Department of Pediatric Oncology of Medical University of
Bialystok. Control group consisted of 51 healthy children from the same
region of Poland.
Results. In the group of children with neoplastic disease we found the
following distribution of COLIA genotypes: SS - 66,5%, Ss - 33,02% and
ss - 0,47%. In the control group the SS genotype was more frequent (80,95%).
In children treated for leukemia allel 's' was found to be more frequent
(SS - 58%, Ss - 41%).
Conclusions. It seems that presence of 's' allel, which was proved to
be concomitant with fractures occurrence in adults, should be also considered
as an additional negative element of the bone structure in children, especially
when other environmental factors are present (complex antineoplastic treatment,
bone marrow infiltration and cancer itself).
Genetic factors, such as polymorphism of collagen type I, should be taken
under consideration in diseases which can potentially lead to osteoporosis.
Key words: collagen type I gene, polimorphism of collagen type I gene, COLIA1, neoplastic disease, children
Czynność
narządu przedsionkowego u osób zawodowo posługujących się telefonem komórkowym
Rzewnicki I.
Akademia Medyczna w Białymstoku, Klinika Otolaryngologii, e-mail: irekrzew@poczta.onet.pl
Telefony komórkowe emitują fale radiowe o częstotliwości od 800 MHz do
2200 MHz. Uważa się, że promieniowanie to może powodować negatywne reakcje
w ustroju człowieka. Dawka promieniowania zależy przede wszystkim od czasu
narażenia, czyli czasu rozmowy, oraz technicznych parametrów urządzeń.
Dotychczasowe badania kliniczne i eksperymentalne nie dały jednoznacznej
odpowiedzi na pytanie dotyczące skutków tego promieniowania dla ludzi.
Materiał i metody. Uwzględniając możliwość działania promieniowania na
układ nerwowy, dokonano oceny reakcji błędników (przedsionków) u 50 osób
przez wiele lat korzystających z telefonów komórkowych. Wyniki porównano
z grupą stuosobową nienarażoną na to promieniowanie.
Wniosek. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic świadczących o
negatywnym wpływie promieniowania na reakcje błędnikowe u człowieka.
Słowa kluczowe: reakcje błędnikowe, promieniowanie telefonu komórkowego
Activity
of vestibular organ in people using mobile phones professionally
Rzewnicki I.
Medical University of Białystok, Poland, Department of Otholaryngology,
e-mail: irekrzew@poczta.onet.pl
Mobile phones emit radio frequency radiation from 800 to 2200 MHz. Such
radiation is considered to provoke negative reactions in the human body.
The radiation dose depends mostly on the exposure time, i.e. telephone
connection time, and technical parameters of the devices. Clinical and
experimental studies so far have not provided us with a clear statement
about the consequences of this radiation on humans.
Material and methods. Taking into account the possibility that radiation
may have an impact on the nervous system, the authors conducted an assessment
of labyrinth (vestibular organ) reaction in 50 subjects exposed to mobile
phones for periods of many years. The results were compared to a group
of 100 subjects not experiencing such exposure.
Conclusion. No statistically significant differences pointing to a negative
impact of radiation on labyrinth reaction in humans were observed.
Key words: labyrinth reaction, mobile phones radiation
Rehabilitacja
ruchowa w leczeniu zawrotów głowy i zaburzeń równowagi
Rzewnicki I., Rogowski M.
Akademia Medyczna w Białymstoku, Klinika Otolaryngologii, e-mail: irekrzew@poczta.onet.pl
Celem pracy była wstępna ocena przydatności rehabilitacji ruchowej w leczeniu
zawrotów głowy i zaburzeń równowagi różnego pochodzenia.
Materiał i metody. Badaniem objęto 132 pacjentów z zawrotami głowy i zaburzeniami
równowagi w wieku 19-71 lat, leczonych farmakologicznie i wykonujących
ćwiczenia przez dwa tygodnie. Grupę kontrolną stanowiło 126 osób leczonych
wyłącznie farmakologicznie.
Skuteczność leczenia oceniano na podstawie kart samokontroli pacjentów
oraz badania elektronystagmograficznego (ENG).
Wniosek. Stwierdzono, że rehabilitacja ruchowa jest skuteczną metodą wspomagającą
leczenie zawrotów głowy i zaburzeń równowagi.
Słowa kluczowe: zawroty głowy, zaburzenia równowagi, rehabilitacja ruchowa
Vestibular
rehabilitation of vertigo and dizziness
Rzewnicki I., Rogowski M.
Medical University of Białystok, Poland, Department of Otholaryngology,
e-mail: irekrzew@poczta.onet.pl
The aim of the study was to assess the effectiveness of kinesitherapy
in vertigo and dizziness.
Material and methods. One hundred thirty two patients with vertigo and
dizziness, aged 19-71, treated by kinesitherapy and pharmacotherapy were
examined. The control group consisted of 126 patients treated by pharmacotherapy
alone.
The effects of therapy were assessed by patients' self-control cards and
electronystagmography (ENG) examinations.
Conclusion. Kinesitherapy is an effective complementary method of treating
patients with vertigo and dizziness.
Key words: vertigo, dizziness, vestibular rehabilitation
Gruźlica
pozapłucna u chorych leczonych w klinice otolaryngologii - opisy przypadków
Jankowski A., Durko T., Maciaszczyk K.
Uniwersytet Medyczny w Łodzi, I Katedra Otolaryngologii, Klinika Otolaryngologii,
e-mail: jan. jankowski@op.pl
Zakażenie prątkiem gruźlicy należy do najbardziej rozpowszechnionych na
świecie - dotyczy prawie 1/3 populacji ludzkiej. Gruźlica może zajmować
każdy narząd i chociaż najczęstszą lokalizacją są płuca, może obejmować
również narządy będące przedmiotem badania laryngologicznego.
Celem pracy była analiza symptomatologii oraz procesu diagnostycznego
gruźlicy występującej w obrębie krtani, węzłów chłonnych szyi, ucha i
migdałków podniebiennych.
Materiał i metody. Dokonano retrospektywnej analizy dokumentacji medycznej
9 osób hospitalizowanych w klinice otolaryngologii w ciągu ostatnich 4
lat, u których wykryto gruźlicę krtani, węzłów chłonnych szyi, migdałków
podniebiennych oraz ucha środkowego.
Wyniki. Analizowana grupa obejmowała 9 chorych (5 kobiet i 4 mężczyzn).
Wiek chorych wahał się od 40 od 75 lat (średnia wieku 56,3 lat). W badanej
grupie stwierdzono trzy przypadki gruźlicy krtani, trzy przypadki gruźlicy
węzłów chłonnych szyi, dwa przypadki gruźlicy ucha i jeden przypadek gruźlicy
migdałków podniebiennych.
Wnioski. Rozpoznanie w omawianych przypadkach oparto na badaniach histopatologicznych.
Proces gruźliczy zlokalizowany w obrębie ucha środkowego i migdałków podniebiennych
imitował przewlekłe nieswoiste zmiany zapalne. W przypadkach dotyczących
ucha był jedyną lokalizacją choroby. Gruźlica krtani natomiast współistniała
ze swoistymi zmianami płucnymi i występowała pod postacią zmian guzowatych,
nasuwając podejrzenie o nowotworowy charakter choroby. Gruźlica węzłów
chłonnych może występować w postaci ropnia szyi.
Słowa kluczowe: gruźlica, narządy laryngologiczne
Extrapulmonary
tuberculosis in the patients of otholaryngology department - case reports
Jankowski A., Durko T., Maciaszczyk K.
Medical University of Łódź, Poland, Department of Otholaryngology, e-mail:
jan. jankowski@op.pl
Tubercle bacillus infection is widespread in all areas of the world and
affects one-third of the human population. Tuberculosis can affect each
organ in the body and although the most common presentation is pulmonary
tuberculosis it can also develop in laryngological organs.
The aim of the study was the analyze symptomatology and also the diagnostic
and therapeutic process of tuberculosis in the larynx, the lymph nodes
of the neck, the ear and the palatine tonsils.
Material and methods. The evaluation of medical documentation of 9 patients
hospitalized in department of otholaryngology in the period of last 4
years was conducted. In all of them extrapulmonary tuberculosis developed
in tissues and organs of the upper respiratory tract, neck and middle
ear was detected.
Results. In the analyzed group there were 5 women and 4 men. The age of
patients varied from 40 to 75 years (average 56.3). In the examined group
there were three cases of the larynx tuberculosis, three cases of tuberculosis
of the lymph nodes, two cases of the ear tuberculosis and one case of
tuberculosis of the palatine tonsils.
Conclusions. The source of the diagnosis in analyzed cases was first of
all histopathological examination. Tuberculosis process found in the area
of middle ear and palatine tonsils imitated chronic, non-specific inflammation
and in the case concerning the ear was the only location of the illness.
Tuberculosis of larynx in all the patients co-existed with specific changes
in lungs and took the form of tumors suggesting neoplasmatic background
of the disease. Tuberculosis of the lymph nodes can take the form of the
neck abscess.
Key words: tuberculosis, laryngological organs
Wyspiak
trzustki mylnie rozpoznany i leczony jako padaczka
Gnacińska M., Lewczuk A., Sworczak K.
Akademia Medyczna w Gdańsku, Klinika Endokrynologii i Chorób Wewnętrznych,
e-mail: endo@amg.gda.pl
Wyspiak trzustki wydzielający insulinę, mimo że stanowi prawie 90% guzów
neuroendokrynnych tego gruczołu, jest schorzeniem występującym rzadko.
Często obserwuje się wieloletni wywiad poprzedzający właściwe rozpoznanie
insulinoma, a niejednokrotnie również błędne rozpoznanie schorzeń neurologicznych.
Celem pracy jest przypomnienie rzadkiej metabolicznej przyczyny utraty
przytomności z drgawkami, którą jest wyspiak trzustki produkujący insulinę.
Opisano przypadek 22-letniej chorej, u której od 7 lat obserwowano wielokrotnie
objawy neuroglikopenii z towarzyszącą reakcją hiperadrenergiczną. Zaburzenia
świadomości i drżenia mięśni z towarzyszącym uczuciem głodu i tachykardią
występowały przede wszystkim w godzinach porannych i po wysiłku fizycznym,
a ustępowały po posiłku. Chorą trzykrotnie hospitalizowano wcześniej w
oddziale dziecięcym, gdzie mimo obserwowanej hipoglikemii nie przeprowadzono
diagnostyki w kierunku insulinoma. Z powodu zgłaszanych objawów oraz nieprawidłowego
zapisu EEG po prowokacji rozpoznano i leczono u chorej padaczkę. W trakcie
hospitalizacji w naszej Klinice po przeprowadzonej próbie głodowej zaobserwowano
nieadekwatnie duże stężenie insuliny (14 mU/l) przy wartościach glukozy
41 mg% i objawach neuroglikopenii. W badaniu metodą tomografii komputerowej
uwidoczniono zmianę guzowatą w obrębie ogona trzustki. Chorą operowano
laparoskopowo. Rozpoznanie kliniczne potwierdzono badaniem histopatologicznym.
Uzyskano całkowite ustąpienie dolegliwości. Odstawiono leki przeciwpadaczkowe.
Przyczyną utraty przytomności, oprócz padaczki, mogą być zaburzenia metaboliczne,
zwłaszcza hipoglikemia. Nierozpoznanie insulinoma jako przyczyny utraty
przytomności z drgawkami może powodować poważne powikłania. Postawienie
prawidłowego rozpoznania daje szanse niemal 100% wyleczenia.
Słowa kluczowe: insulinoma, hiperinsulinemia, hipoglikemia, padaczka
Insulinoma
misdiagnosed and treated as epilepsy
Gnacińska M., Lewczuk A., Sworczak K.
Medical University of Gdańsk, Poland, Department of Endocrinology and
Internal Medicine, e-mail: endo@amg.gda.pl
Although insulinoma constitutes almost 90% of neuroendocrine tumors localized
in the pancreas, it is a rare disease. Quite commonly prior to the diagnosis
there is a history of several years and misdiagnosis as neurological or
cardiological disease is not infrequent.
Patient, 22 years old, since 7 years experiencing multiple incidents of
neuroglycopenia with concurrent hyperadrenergic reaction. Consciousness
disturbances and muscle tremor together with feeling of hunger and tachycardia
occurred mainly in the morning hours, or after physical exercise, and
subsided after glucose intake. Increase in body weight, typical for insulinoma,
was also observed. The patient was hospitalized twice in Pediatric Department
and although hypoglycemia was observed, no additional testing was performed
to exclude insulinoma; reported symptoms and abnormalities in EEG recording
after provocation resulted in diagnosis and treatment of epilepsy. During
hospitalization in the Department of Endocrinology fasting test was performed,
which revealed inadequately high insulin level with glucose level of 41
mg% and signs of neuroglycopenia. The image of pancreas was normal in
the acquired abdominal ultrasound and in CT a tumor was found in the tail
of pancreas. The patient underwent laparoscopic operation and the clinical
diagnosis was confirmed by histopathology. Antiepileptic drugs were discontinued.
Total remission of symptoms was achieved.
The presented case demonstrates the difficulties in correct interpretation
of reported symptoms, while the results of biochemical tests and imaging
studies point precisely to the diagnosis. Focal neurological signs resulting
from multiple episodes of hypoglycemia may lead to misdiagnosis and treatment
of epilepsia.
Key words: insulinoma, hyperinsulinaemia, hypoglycemia, epilepsy
Częściowe
wycięcie śledziony z powodu torbieli - piętnastoletnia ocena leczenia
operacyjnego
Szczepanik A.B.
Instytut Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, Klinika Chirurgii
Ogólnej i Hematologicznej, e-mail: andrzejszczepanik@go2.pl
Rzekome torbiele należą do rzadkich schorzeń śledziony i zwykle są następstwem
tępego urazu brzucha. Torbiele objawowe, a także przekraczające średnicę
5 cm są wskazaniem do leczenia chirurgicznego. Zalecane obecnie operacje
oszczędzające miąższ śledziony zmniejszają ryzyko wczesnych i późnych
powikłań septycznych, zwłaszcza zespołu piorunującej sepsy po splenektomii.
Leczeniem torbieli śledziony zachowującym jej miąższ jest częściowa splenektomia.
W pracy przedstawiono przypadek chorej z rzekomą torbielą dolnego bieguna
śledziony o średnicy 14 cm, u której w 1992 r. wykonano częściową splenektomię.
Prawidłowy miąższ śledziony przecięto nożem elektrokoagulacyjnym w odległości
1,5 cm od brzegu torbieli. Hemostazę miejscową zapewniono, zakładając
wchłaniane szwy materacowe z taśmy z kwasu poliglikolowego i nastrzykując
przeciętą powierzchnię śledziony klejem fibrynowym. Powikłań nie obserwowano.
Odległe badania kontrolne wykonane po piętnastu latach wykazały zachowanie
funkcji śledziony oraz brak powikłań septycznych.
Wniosek. Częściowa splenektomia, operacja wymagająca dużego doświadczenia
technicznego, jest leczeniem z wyboru torbieli śledziony.
Słowa kluczowe: torbiel śledziony, częściowa splenektomia
Partial
splenectomy for splenic cyst - fifteen years follow-up of surgical treatment
Szczepanik A.B.
Institute of Hematology and Blood Transfusion in Warsaw, Poland, Department
of General and Hematological Surgery, e-mail: andrzejszczepanik@go2.pl
Secondary cysts of the spleen are uncommon and usually result from blunt
abdominal trauma. Symptomatic cysts and those with diameter above 5 cm
are indications for surgical treatment. Spleen parenchyma preserving operations,
currently recommended, reduce the risk of early and late septic complications,
particularly overwhelming postsplenectomy sepsis. Partial splenectomy
offers a definitive treatment of a splenic cyst while preserving splenic
functions. The author describes the case of a patient with spleen lower
pole pseudocyst, 14 cm in diameter, subjected to partial splenectomy in
1992. Healthy spleen parenchyma was cut with an electrocoagulation knife
at a distance of 1.5 cm from the cyst edge. Local hemostasis was assured
with mattrees absorbable tape polyglycolic acid sutures and fibrin glue
injection into resection plane. Complications were not observed. Long-term,
fifteen years follow-up revealed preservation of splenic function and
no septic complications.
Conclusion. Partial splenectomy, demanding high technical experience procedure,
is the treatment of choice of the splenic cyst.
Key words: splenic cyst, partial splenectomy
Erythema
gyratum repens Gammel bez towarzyszącego nowotworu narządów wewnętrznych
- opis przypadku
Bergler-Czop B., Brzezińska-Wcisło L., Rogala-Poborska I.
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Katedra i Klinika Dermatologii,
e-mail: bettina2@tlen.pl
Erythema gyratum repens Gammel jest rzadkim schorzeniem, występującym
niemal zawsze wraz z nowotworami narządów wewnętrznych.
Przedstawiamy przypadek 63-letniej chorej z rozpoznanym klinicznie i histologicznie
erythema gyratum repens Gammel bez towarzyszącego nowotworu.
Wykwity miały charakter obrzękowych, swędzących rumieni, które szybko
(w ciągu kilku dni) zaczęły rozszerzać się koncentrycznie, tworząc charakterystyczny
obrączkowaty wzór przypominający słoje drewna. Błony śluzowe były wolne
od zmian.
Wyniki badań laboratoryjnych oraz obrazowych nie wykazały istotnych odchyleń
od normy. Badanie histopatologiczne potwierdziło rozpoznanie kliniczne.
W trakcie hospitalizacji mimo leczenia (sterydoterapia - średnie dawki,
leki przeciwhistaminowe oraz sterydoterapia zewnętrzna) obserwowano progresję
zmian skórnych i pojawianie się pojedynczych nowych zmian.
Obecnie chora jest pod stałą kontrolą ambulatoryjną z powodu utrzymywania
się wykwitów oraz konieczności diagnozowania ze względu na możliwość wystąpienia
choroby nowotworowej.
Słowa kluczowe: erythema gyratum repens Gammel - zespół paraneoplastyczny
Erythema
gyratum repens Gammel without internal cancer - case report
Bergler-Czop B., Brzezińska-Wcisło L., Rogala-Poborska I.
Silesian Medical University of Katowice, Poland, Department of Dermatology,
e-mail: bettina2@tlen.pl
Erythema gyratum repens Gammel is a rare illnessthat almost always accompanies
the tumour of internal organs.
The case of 63 year-old women with the clinical and histological recognition
of Erythema gyratum repens Gammel without the accompanying tumour will
be introduced.
The exanthema had the character of swelling, itchy erythemas that very
quickly (in a few days) started widening concentrically, forming the typical
ring-shaped pattern reminding grains. Mucous membranes were free from
changes.
Laboratory and pictorial examination did not show any significant deviations.
According to the histopathological examination the clinical recognition
turned out to be true.
During the hospitalization, in spite of treatment (steroids - medium dose,
anti-histamine drugs and external steroidtherapy) a progression of skin
changes and appearance of some new single changes were observed.
At present the patient is under constant ambulatory control in order to
keep the exanthemas under intensive oncological alertness.
Key words: erythema gyratum repens Gammel - paraneoplastic syndrome
Zespół
Budd-Chiari - od rozpoznania do leczenia - opisy przypadków
Kozielewicz D.1, Smukalska E.2, Dybowska D.1
1Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum w Bydgoszczy,
Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii, e-mail: d.kozielewicz@wsoz.pl;
2Wojewódzki Szpital Obserwacyjno--Zakaźny w Bydgoszczy, Oddział Dziecięcy
Obserwacyjny i Chorób Wątroby
Zespół Budd-Chiari jest rzadką chorobą, w której dochodzi do zakrzepicy
żył wątrobowych i (lub) niedrożności podprzeponowego odcinka żyły głównej
dolnej. Wśród jej przyczyn dominują (w Europie i Ameryce Północnej) choroby
układu krwiotwórczego (choroby mieloproliferacyjne, niedobór czynnika
V Leiden), nowotwory i choroby układowe.
W pracy przedstawiono dwa przypadki tej choroby rozpoznane u młodych kobiet,
odpowiednio 24- i 43-letniej, występujące w postaci podostrej i przewlekłej.
Przyczynami choroby były czerwienica prawdziwa i osteomielofibroza. W
pierwszym przypadku, oprócz leczenia przyczynowego i przeciwkrzepliwego,
zastosowano TIPS (transjugular intrahepatic portosystemic shunts), w drugim
wyłącznie leczenie zachowawcze. Hydroksykarbamid był lekiem z wyboru w
leczeniu chorób hematologicznych, acenokumarol - w zapobieganiu powikłaniom
zakrzepowym.
Słowa kluczowe: zespół Budd-Chiari, zakrzepica układu wrotnego, przezskórne, przezwątrobowe zespolenie żyły wątrobowej z układem wrotnym, zespolenia wrotno-systemowe
Budd-Chiari
syndrome - from diagnosis to treatment - case reports
Kozielewicz D.1, Smukalska E.2, Dybowska D.1
1Nicolaus Copernicus University in Toruń, Collegium Medicum of Bydgoszcz,
Poland, Chair and Department of Infections Diseases and Hepatology, e-mail:
d.kozielewicz@wsoz.pl; 2Province Observe-Infections Hospital in Bydgoszcz
Budd-Chiari syndrome is a rare disease, caused by obstruction of the hepatic
venous outflow, at the level of either the large hepatic veins or (and)
the subdiaphragm segment of the inferior vena cava. The hematological
disorders (myeloproliferative disorders, factor V Leiden deficiency),
tumor and chronic inflammatory diseases are the most frequent causes of
BCS in Europe and North America. Two cases of BCS, recognized in 24 and
43 years old females with subacute and chronic forms of the disease are
presented in this article.
The underlying cause was polycythemia rubra vera and osteomyolofibrosis.
In first case, except causal and anticoagulation therapy, a transjugular
intrahepatic portosystemic stent has been performed. In the second one
low - sodium diet and diuretic for the control of ascites and oedemas
were used. Hydroxycarbamid was the first choice line medication in treatment
hematological disorders and acenocumarol in the prevention of the trombotic
complications.
Key words: Budd-Chiari syndrome, portal vein thrombosis, transjugular intrahepatic portosystemic stent, portal-systemic shunting
Krwiak
śródmózgowy po zażyciu amfetaminy powikłany uogólnionym skurczem naczyń
mózgowych - opis przypadku
Łysoń T.1, Kochanowicz J.1, Rutkowski R.2, Turek G.2, Lewko J.1
Akademia Medyczna w Białymstoku: 1Klinika Neurochirurgii, e-mail: lyson@sezam.pl;
2Koło Naukowe przy Klinice Neurochirurgii
Jednym z powodów krwotoku śródmózgowego jest zażywanie amfetaminy. Zarówno
krwiak śródmózgowy, jak i zażywanie amfetaminy mogą być związane z wystąpieniem
skurczu naczyń mózgowych. W niniejszym doniesieniu przedstawiamy przypadek
31-letniego zdrowego mężczyzny, u którego po zażyciu amfetaminy wystąpił
udar krwotoczny. Badanie angiograficzne wykazało cechy uogólnionego skurczu
naczyń mózgowych. Po ewakuacji krwiaka śródmózgowego stosowano leczenie
farmakologiczne, monitorując przepływ w tętnicach podstawy mózgu za pomocą
przezczaszkowej ultrasonografii dopplerowskiej z kolorowym obrazowaniem
przepływu (TCCS). Analiza opisywanego przypadku wskazuje, że amfetamina
może być przyczyną krwotoku śródmózgowego, który dodatkowo może być powikłany
skurczem naczyniowym.
Słowa kluczowe: krwiak śródmózgowy, skurcz naczyń mózgowych, ultrasonografia dopplerowska, amfetamina
Cerebral
vasospasm in patient with hemorrhagic stroke after amphetamine intake
- case report
Łysoń T.1, Kochanowicz J.1, Rutkowski R.2, Turek G.2, Lewko J.1
Medical University of Białystok, Poland: 1Department of Neurosurgery,
e-mail: lyson@sezam.pl; 2Scientific Circle at Department of Neurosurgery
Amphetamine abuse increase risk of hemorrhagic stroke and may result in
cerebral vasospasm. In this report we present 31 years old male with intracerebral
hemorrhage subsequent to amphetamine intake. Diffuse cerebral vasospasm
was found by angiography. Transcranial color coded Doppler sonography
was applied for vasospasm monitoring and pharmacological treatment after
surgical removal of the intracerebral hemorrhage. Basing on this case
we can conclude that cerebral vasospasm should be suspected in patient
with amphetamine abuse and hemorrhagic stroke.
Key words: intracerebral hemorrhage, vasospasm, Doppler ultrasonography, amphetamine
Jakość
życia chorych na choroby tętnic i żył
Zdzienicki M.1, Andziak P.2,3
1Centrum Onkologii - Instytut w Warszawie, Klinika Nowotworów Tkanek Miękkich
i Kości, e-mail: mzdzienicki@coi.waw.pl; 2Centralny Szpital Kliniczny
MSWiA w Warszawie, Klinika Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej; 3Akademia
Medyczna w Warszawie, II Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej, Naczyniowej
i Onkologicznej
W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat nastąpił postęp w dziedzinie technologii
medycznych. Dzięki temu powstawało wiele nowych technik diagnostycznych
i leczniczych. W związku z tym coraz większego znaczenia nabierają metody
oceny tych technik. Niejednokrotnie okazuje się, że podobny efekt biologiczny
- przeżycie chorego lub odpowiednią modyfikację parametrów fizjologicznych
można uzyskać różnymi sposobami. W tej sytuacji klasyczne metody diagnostyczne
i obserwacyjne nie wystarczą, by dokonać właściwego wyboru sposobu leczenia.
Z drugiej strony powszechnie odchodzi się od modelu medycyny paternalistycznej,
w którym chory nie brał udziału w procesie decyzyjnym dotyczącym swojej
przyszłości.
Z tych powodów badacze, porównujący różne metody leczenia, sięgają po
narzędzia oceny jakości życia. Wyniki tych badań pozwalają zarówno na
właściwy dobór sposobu leczenia w przypadku konkretnego chorego, jak i
dodają dodatkowy element oceny technik leczniczych, które mogą w badaniach
klinicznych nie różnić się znacząco pod względem skuteczności.
Celem pracy był przegląd metod, oraz wyników badania jakości życia, mających
zastosowanie u chorych na rozpoznaną patologię naczyń obwodowych.
Dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego zarówno narzędzi oceny jakości
życia, stosowanych w przypadku chorych, u których wykryto patologię naczyń
obwodowych, jak i uzyskiwanych za pomocą tych narzędzi wyników.
Badania jakości życia wydają się cennym dodatkiem do ilościowej oceny
wyników leczenia, dokonywanej zazwyczaj w ramach klinicznej obserwacji
chorych na choroby naczyń obwodowych. Niejednokrotnie pozwalają także
zwrócić uwagę na wpływ, jaki leczenie wywiera na życie chorego w zakresie
niepoddającym się ocenie ilościowej - częste w formularzach odniesienia
do zmian w życiu społecznym lub emocjonalnym nie są elementem typowej
oceny klinicznej, chociaż bez wątpienia wpływają na samopoczucie chorego.
O coraz częstszej akceptacji badań jakości życia świadczy fakt, że publikowane
w ostatnim okresie wyniki randomizowanych wieloośrodkowych badań klinicznych,
stanowiące często istotną wskazówkę dotyczącą wyboru metod leczniczych,
zawierają także elementy oceny jakości życia.
Słowa kluczowe: jakość życia, choroby tętnic i żył obwodowych
Health
related quality of life in patients with peripheral arteries and veins
pathology
Zdzienicki M.1, Andziak P.2,3
1Cancer Centre - Institute in Warsaw, Poland, Department of Soft Tissue/Bone
Sarcomas and Skin Melanoma, e-mail: mzdzienicki@coi.waw.pl; 2Central Clinical
Hospital of Ministry of Internal Affairs and Administration in Warsaw,
Poland, Department of General and Vascular Surgery;3Medical University
of Warsaw, Poland, II Chair and Department of General, Vascular and Oncological
Surgery
In the last years we can observe a great progress of medical technologies.
Every year a new diagnostic and therapeutic methods are developed. Quite
often the outcomes of the treatment with those technologies are very similar.
Typical methods of evaluation, like time of survival or results of laboratory
tests are not enough to make a proper choice between available technologies.
From the other hand medical professionals try to respect patients' preferences
and needs in the treatment process. For these reasons health related quality
of life measurements are widely used in clinical practice and medical
trials, comparing different medical techniques.
The aim of the study was to review methods and results of the health related
quality of life assessment, in patients with peripheral vascular pathology
diagnosed.
The authors reviewed available bibliography on quality of life measurement
tools, used in patients with peripheral vascular pathology. Those instruments
and the results of the studies, performed with them have been described.
Health related quality of life measurements are a valuable, additional
method of treatment outcomes evaluation in patients with peripheral vascular
pathology. They often help to estimate the influence of the treatment
on patients' life, in its physical, emotional and social aspects.
In the few last years the quality of life assessment has been included
into the protocols of few randomized international clinical trials, what
proves wide acceptance of such studies.
Key words:
health related quality of life, peripheral arteries and veins pathology
Toksoplazmoza
- parazytoza o wielu obliczach
Długońska H.
Uniwersytet Łódzki, Zakład Immunoparazytologii, e-mail: hdlugo@biol.uni.lodz.pl
W 2008 r. minie 100 lat od opisania Toxoplasma gondii, pasożytniczego
pierwotniaka, który jest czynnikiem etiologicznym toksoplazmozy u zwierząt
i ludzi. Mimo bardzo intensywnych badań ani aspekty biologiczne, ani medyczne
inwazji tego pasożyta nie zostały dostatecznie wyjaśnione. W artykule
opisano i skomentowano niektóre obserwacje z ostatnich lat dotyczące epidemiologii,
biologii i psychofizycznych następstw zarażeń Toxoplasma gondii.
Słowa kluczowe: Toxoplasma gondii, toksoplazmoza, epidemiologia, patogeneza
Toxoplasmosis
- parasitosis with a variety of appearances
Długońska H.
University of Łódź, Poland, Department of Immunoparasitology,
e-mail: hdlugo@biol.uni.lodz.pl
By 2008 Toxoplasma gondii will have been known for 100 years as a parasitic
protozoan, which is an etiological agent of toxoplasmosis in animals and
humans. Despite very intensive research, many biological and medical aspects
of the invasion with this parasite have not been satisfactorily explained.
In the article, some recent observations on epidemiology, biology, and
physical as well as psychical consequences of the Toxoplasma gondii infections
were described and commented on.
Key words: Toxoplasma gondii, toxoplasmosis, epidemiology, pathogenesis
Metaloproteinazy
macierzy w ośrodkowym układzie nerwowym: znaczenie kliniczne oraz perspektywy
terapeutyczne
Sulik A., Ołdak E.
Akademia Medyczna w Białymstoku, Klinika Obserwacyjno-Zakaźna Dzieci,
e-mail: kloz@amb.edu.pl
Metaloproteinazy macierzy zostały pierwotnie opisane jako enzymy proteolityczne
zdolne do rozkładania składników macierzy zewnątrz-komórkowej. Obecnie
jest wiele dowodów świadczących o bardziej złożonej ich roli. Metaloproteinazom
jest przypisywany udział w różnicowaniu, migracji oraz śmierci komórek,
a także w angiogenezie i przekazywaniu sygnałów. Enzymy te uczestniczą
w procesach zapalnych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego przez uszkadzanie
bariery krew-mózg, promowanie napływu leukocytów oraz uwalnianie cytokin
i czynników wzrostowych. Mają także swój udział w patogenezie zapalenia
opon mózgowo-rdzeniowych, stwardnienia rozsianego oraz chorób neurodegeneracyjnych.
Doceniono również ich korzystne działanie podczas neurogenezy oraz udział
w procesach naprawczych. Celem pracy było omówienie znaczenia klinicznego
metaloproteinaz oraz wskazanie ich potencjalnego zastosowania terapeutycznego.
Słowa kluczowe: metaloproteinazy macierzy, ośrodkowy układ nerwowy
Matrix
metalloproteinases in the central nervous system: clinical significance
and therapeutic prospects
Sulik A., Ołdak E.
Medical University of Białystok, Poland, Department of Pediatric Infectious
Diseases, e-mail: kloz@amb.edu.pl
Matrix metalloproteinases (MMPs) were originally described as proteases
capable of degrading extracellular matrix components. Increasing evidence
indicates a much more complex role of MMPs. Diverse functions of MMPs
include cellular differentiation, migration, survival or death, angiogenesis
and signalling. Metalloproteinases are crucially involved in a number
of inflammatory conditions in the central nervous system facilitating
blood-brain barrier breakdown, leukocyte recruitment and shedding of cytokines
and growth factors. These enzymes contribute to pathogenesis of meningitis,
multiple sclerosis and neurodegenerative disorders. While most studied
in the context of disease, beneficial role of metalloproteinases during
nervous system development and following injury is now being appreciated.
The present study aimed at reviewing clinical relevance of these enzymes
and potential therapeutic prospects for the coming future.
Key words:
matrix metalloproteinases, central nervous system